Door de dagen (onder ps. Polleke van Mher)
(1987)–Felix Timmermans–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 3]
| |
't Zwarte land wordt tooverachtig
met een wit tapijt bedekt,
zuiver wit als zwanepluimen
dat zich heind en verre strekt.
Een paar musschen op een strooidak
met het kopken in hun veer,
tegeneengedrumd en rillend
kijken naar dat triestig weer.
Lijk een zwarte stip gaat ginds een
wijfke op het wegelkijn,
en de sneew valt op heur lijf en
maakt heur ‘cloch’ lijk hermelijn.
't Mensche treed een huiske binnen
En langs waar ze heeft gegaan
blijft een kronkelende wegel
waarin duizend voeten staan.
|
|