Julie. Zaterdagmiddag.
Straks afreis naar de oudelui, om daar vier weken vakantievergetelheid te vinden - en het finantiëel evenwicht enigermate te herstellen, want van ‘kostgeld’ willen de oudelui gelukkig niet weten.
'k Heb geen tijd meer voor m'n dagboek, en m'n hoofd staat er trouwens óók niet naar. Maar toch kan ik niet laten, op dit blaadje nog even m'n voldoening neer te schrijven over van ochtend: Bezoek gehad van m'n oudleerlingen, die naar de vervolgklas zijn gegaan; en van nóg twee anderen die zeiden, zo-maar-'es te komen. Dat is toch wel leuk en hartelik geweest. Alleen was er één ogenblik van teleurstelling, toen ik mezelf