De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. x]

Clinck-dight Op de Deught, Leerende, Tragoedie, van Porphyre en Cyprine.

Ghedicht Deur Iohannes Theullier Deken der Gulde van S. Ian, diemen noempt De Pëoen binnen der Stede Mechelen.

WAer blijft den spotter nu, die eertijts placht te vraghen:
Wat, const, beschrijft Thieullier? Comt spotter siet eens aen
Dit reyn-Poets-gedicht, ghy sult haest doen verstaen
Aen Iegelijck datmen sijn eer hoort te gewaghen.

Dogh, Const-beminders, om dat ghy niet en sout clagen,

Tot onrecht, ouer hem die dees moeyt heeft gedaen,

Comt, dan, en leest, met vlijt, dit stichtende vermaen;

Waer toe een Ieder moet Ionst, deur recht oordeel, dragen.

Siet hier hoe gierigheyt Cyprin' verlaten doet

Den getrouwen Porphyr', die daer naer deur voorspoet

Rijck wort, haer vient getrout met Brancil'; dies, sijn leuen

Hy hem seluen beneemt, en sy het heur daer naer.

Dit schrijft der Musen vrient soo sin-rijck, cloeck, eerbaer,

En stichtigh, dat hem elck de Lauren croon sal geuen.

P.L. van Hooghstraten.

Toegift.

Siet den Momus nu staen cijcken,

'T hooft gefronst, den neus geschort,

Al sijn crachten die beswijcken

Nu v const verheuen wort.

P.L. van Hooghstraten.