De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 326]

Nievw liedeken op de wyse;
Sitanto gratiosa. of: O schoonste personaegie.

APoll' wilt neder daelen,
Met v gesusters drij mael drij te samẽ,
En helpt my nu af maelen,
De Redẽ-Const seer lief lijck naet betamẽ.
VVant u alleen,
Ken ick gemeen,
Mijn Prins, mijn Hulp, mijn Vader,
Om Reen-verijcken,
Dies wilt my niet afwijcken,
Maer comt nader.

VVant geen Const inde werelt:

En sou met eeren soo geen krone draeghen,
Als ghy die't al beperelt,
Vermits aen v al and're Constẽ vraeghen
Om fondament;
Dits wel bekent,
Het sy hoe hooch vermetich,
't Moet v al louen,
Al wert ghy vaeck verschoouen
Seer niet-weetich.

Sisro den cloeck geleerden?

Oock van gelijck den Keyser Alexander,
Homeer', Terens vermeerden
Rhetorica; oock den Karel-vermander,
Alsoo men leest,
Dees zijn geweest,
De Reden-rijck voor-vechters:
Om dat bevallich,
Veel maeckten reden-tallich,
En twist slechters.

Horatius seyt Poëten,

Bequame sijn, tot alle fraye consten,
Laet ons dit niet vergeeten,
Maer doen ons vlijt, met yuer ende gonste,
In't strijden mee,
Als Persaeus dee,
Om Andromeda schoone;
Soo laet ons Campen,
Nu tegen Momus schampen,
Om Reeus Croone.

Prince.

Prins'lijck laet ons te velde,

Gaen strijden voor de Reden-rijcke eere,
En g'lijck Cadmus hem stelde,
Tegẽ den draeck seer cloeckelijck te weere,
Soo moeten wy,
Oock strijden vrij,
Tot lof van den Peoene,
Vyt s'Leuens jonste
Die nu me soeckt op 't pronste,
VVat te doene.

LEERT IN TYTS.

Wel hem die soo boud'