|
| |
| |
| |
Refereyn.
VEel oude wijsgier lien, die hebben wel geschreuen
Van 'tmenschelijck gemoet, van hun, aert, staet, en leuen
Hun ongeuallicheyt, hun onspoet, en swaerheyt
Hermus Tremegistus, die gaet te kennen geuen
Met redens deftich cloeck, seer wijselijck beleyt
Aen sijnen liefsten soon, hoe dat hy met bescheyt
Souw kloecklijck wederstaen, d'onspoet sonder beswijcken
Al met een vroom gemoet, want d'ongeluck bereyt
Die gheen die spoedich hier, leuen in alle wijcken
Veel druckx veel droefheyt groot, Iae eermen kan omkijcken
Smijt sy, die gheen in t'sant, die sijn op hoochsten spoet
Als v t'geluck toelacht, laet geensins hooch moet blijcken
Maer houwt v nedrich, eer sy, v smijt onder voet
Calistemus die was, te vreden met het goet
Dat hy, kreech door den spoet, of onspoet seer gehuldich
Dits dan der wijsen, leer, dat de menschen heel vroet
Matich sijn in voorspoet, en in onspoet geduldich.
DIe hem in sijn geluck, houwt matich t'allen stonden
Die wordt geensints verschrickt, als d'onspoet hem geeft wonden
En hem ontneempt zijn goedt, en wordt bespot veracht
Aristotelus die, ghaet dat klaerlijck vermonden
Datmen hem wachten moet, als 'tgeluck ons toelacht
En voert ons tot hoocheyt, Rijckdom, staet, ende pracht
Dan doet die Lichte Vrouw, t'wanckelbaer Rat omkeeren
Die dan op t'hoochste sit, vallen dan in de gracht
Want dit's, haer doen en werck, aen Princen Graeuen Heeren
Gelijck den Meester van, Alexander ginck leeren
Dat hy, in sijn voorspoet, voorsichtich soude zijn
En houwden matich hem, op dat d'onspoets verneeren
(Alst hem quam ouer t'hooft) mochte doen min gepijn
Want wie hem matich houwt, en volcht de middel lijn
En sal verdwaelen niet, soo langh het son licht guldich
Hy aenschouwt, maer beuint, dit een gerustheyt fijn
Matich sijn in voorspoet, en in onspoet geduldich.
| |
| |
GElijck den Molenaer, in schoon schijnende daeghen
Sijn Molen, wel voorsiet, om van d'aenstaende vlaeghen
Des onweders, gedruijs, te crijghen gheen belet
En als den Schipper kloeck, teghen de swaere slaeghen
Der zee baeren, sijn schip, bepeckt met wijs opset
Of als den Ambachts man, sijn huys maeckt dicht en net
Voor den slachreghen, soo, moet elck in voorspoets saecken
Hem wachten, voor d'onspoet, Licurgus, in sijn wet
Ghebiet, en leert het volck, dat sy doch souden waecken
Met ernst, als hem: voorspoet, ouer-vloedich compt naecken
En vleyt seer mindelijck, belooft veel schatten groot
Betrouwt, haer niet schrijft hy, maer als ghy compt te raecken
Tot hooghen staet, houwt v, matich, vreest haer aenstoot
En als v den onspoet, bringht in prijckel en noot
Weest lijtsamich, verdraecht, dinckt dat's v dit was schuldich
Voor dijn misdaet, end leert, hier door dat ghy moocht bloot
Matich sijn in voorspoet, en in onspoet geduldich
| |
Prince.
PLato de wijse schrijft, in Phedone heel claerlijck
Dat den grooten voorspoet, der vorsten herten warlijck
Verergert, Iae zy doen, dickwils veel ouerdaet
Leuen ontuchtich heel, nacht ende dach veruaerlijck
Misbruycken het geluck, dus, die tot hooghen staet
Ghecomen sijn, leert hy, dat zy, vroech ende laet
De middel mate, recht, souden houwden zeer sedich
In spoet, en tegenspoet, houwt rechte middel maet
Leert, Solon, een al van, der seuen wijse vredich
Al sijt ghy machtih-rijck, schrijft hy, en weest niet ledich
Besteet dijn tijt om deucht, te doen aen groot en kleen
En wat v ouerschiet, weest dat oock recht bestedich
Aen die behoeftich sijn, en leeft vredich ghemeen
Met dijn naebueren bly, soeckt gheen twist om te scheen
En als d'onspoet v dreycht, verdraecht dat menich vuldich
Want alsoo doende sal, het lichtelijck elck een
Matich sijn in voorspoet, en in onspoet geduldich.
In Liefde Getrouwe
Omhelst de Duecht.
|
|
Auteursrechtvrij