Balsemblom van Haestricht,
Refereyn.
LOf hoogh beroemde leer, ons voor gebracht vol waerden
Deur Philosophen wijs, die claer hebben beschreuen
Hoe den mensche behoort, hier te leuen op aerden
Voorsichtigh dagh en nacht, om t'goede aen te vaerden
Want sy hebben de Deucht, bouen veel goets verheuen
Soo dat Plotinus seght, dat een deuchdelijck leuen
Het goet te bouen gaet, op dese werelt soet
Oock Periander leert deur de wijsheyt ghedreuen
Het Corintissche volck, lieffelijck met ootmoet
Maticheyt int gheluck, t'ongheluck en voorspoet
Te draghen wijs en vroet, sonder 'thert te benouwen
Sprekende tot den vorst, will hy regheren goet
Daet hy tot, sijn behoet, sijn belofte moet houwen
Vastelijck en oprecht, als eenen heer vol trouwen
Iaghende vrede naer waer deurmen siet floreren
Koninckrijck lant en stadt, die op de vrede bouwen
Lof hoogh heylsame leer, die d'Heydenen ons leeren.
ZAlucus een rechtman, die waerdigh was te prijsen
Bewijst ons claerlijck, dat een Rechter behoort
Gheen mandaet onghestraft, te laten maer te wijsen
Dat hy gerechticheyt, bemint sonder afgrijsen
Als hy bewesen heeft, aen sijnen soon ghestoort
Die sijn mandaet en wet, ghebroken hadde voort
Wat hy selfs heeft ghedaen, om het recht niet te breken
Liet zijn een ooghe uyt, en sijnen Soon met acoort
Sijn ander ooghe met, een instrument uytsteken
Om dat tot gheender tijt, en souw werden gheweken
Van sijn ghebodt en wet, trouwelijck voor ghestelt
Twelck nu tot leeringh, dient alsmen vry mochte spreken
De menschen bequaem die nu om goet en gelt
Wijcken dickmael van trecht, met giericheyt gequelt
Soo dat men segghen moet, dees Philosoph tot eeren
Ghelijck ick heb ghedaen, in mijn Reden veurmelt
Lof hoogh heylsame leer, die d'Heydenen ons leeren.
| |
PIthagoras heeft oock, tot leeringh na ghelaten
Malcander niet te haten, Valerius die zeyt
Dat sijn Iongers te saem, de liefde bouen maten
Alsoo hebben ghebruijckt, wat zy t'samen besaten
Dat is ghemeen gheweest, jae sy waren bereyt
Voor malcanderen cloeck, te steruen met bescheyt
Ia alle swaricheyt, d'een voor d'ander te lijden.
Dionisius wreet, heeft een tyrannigh feyt
Bewesen soo men leest, om dat hy doen ten tijden
Te voorschijn heeft, gebrocht Damon sonder vermijden
Om hem te dooden snel maer Phicias deur liefs kracht
Heeft hem verburghet siet, wilde tot sijn bevrijden
Het leuen laeten zoet, waerom hy wert belacht
Maer Dionisius, aensiende dees eendracht
Heeft hem gelaten vry sonder eenigh verseeren,
Waer sijn de Menschen nu die sulcx hebben ghewracht
Lof hoogh heylsame leer die d'heydenen ons leeren.
| |
Prince.
PRins Antisthenes leert, ons sachtmoedelijck te sijn
Maer hooghmoedighen schijn, leert hy den mensch vesmaden
Carto om giericheyt te schuijwen als fenijn
Heeft sijn siluer en gout, geworpen sonder pijn
In 'twater op dat hem niet meer en soude schaden.
Cicero leert te sijn voorsichtigh wijs beraden
En eenderley ghesint om eendracht nae te comen.
Aristoteles gaf, almoesse die hem baden
D'ongh'righe tot weldaet sulcx heeft hy als den vromen
Gedaen tot alder tijt, Lecurgis uyt ghenomen
Leert ende onderwijst, de Ionckheyt seer manierigh
Tot neersticheyt met vlijt, voor ledicheyt te schromen
Anacharsis leert meed', datmen moet sijn bestierigh
Sijn tonghe die den mensch, leelijck maeckt of vercierigh
Hy spreeckt oock dat men moet van dronckenschap af keerən
Dus 't Balsembloemken seght, in vrede vruchtbaer, vierigh
Lof hoogh heylsame leer, die d'Heydenen ons leeren.
Vromelijck strijt, altijt.
A. Taelman.
|
|
Auteursrechtvrij