|
| |
| |
| |
Refereyn.
KEyser Adrianus oudt ende wel bejaerdt,,
Ons van een wijs Regent, seer voorsightigh verklaert,,
Marcus Verissimus van Deuchds wegen gheheten,,
Om dat in synen mond', welcken wijs was vermaert,,
Volck, noyt beuonden werd' leughen dit moet ghy weten,,
Desen ten spieghel leert, dat alsmen is gheseten,,
In d'aldermeeste weeld', leuende onachtsaem,,
Het quade auontuer, hem openbaert vermeten,,
Stellende ten voorbeeld': Hercules groot van naem,,
Die te water ontgingh veel, ongh'lucks nae 't lichaem,,
Daer nae raeckten deur om syn eyghen boels handen,,
Ende Laomedon der Ghriecken eer en faem,,
Mede Ouerste klouck die ghenaeckten noyt schanden,,
In thien jaeren oorloghs voor troeyen deur d'vyanden,,
Doch werden omghebracht, schryft hy midts en valsch,, geest,,
Binnen sijn eyghen huys daerom 't sy in wat landen,,
Alsmen 't prijkel minst meent, valt het op den hals,, meest,,
MIsleydt is hy te recht sonder kenniss' onvroed'
Die een ander bespot' als hem bespringht ontspoed',,
Soo Pithacus ons leert, Philosoph 't Mytilenen,,
Niet wetend' wat dien dach hem sal bringhen te moed'.
Alexander Magnus is de doot niet verschenen,,
In heel d'werelds ghewin nochtans 't leuen verdwenen,,
Deur een weynigh vergiffs. Cayus Cesars stout daed',,
In twee ende vijftigh jaer Oorloghen sonder wenen,,
Hem wel bevrijdet heeft, werden noch inden Raed',,
Met 'twintigh steken twee was doen den hooghen staet,,
Gheholpen aen d'een sijd', Asclipius die was,,
Vand' grooten Pompeius broeder naeste litmaet,,
Rouende twintigh jaer, zeylende naet Compas,,
Ter zee noyt hinder leed', verdronck in een kleyn plas,,
Pompeius sterf niet in s'vyandts verwinne als,, beest,,
Ptolomeni sijn vriend door stack hem soo ick las,,
Alsmen 't prijckel minst meent, valt het op den hals meest.
| |
| |
ALwaer dat yemand' waer op het hooghste gheklommen,,
Vanden berch Olimpo, oft diepste hadd' deur swommen,,
Van Fons Cabilinus, en Hypocreni alrede,,
De lachende Fortuyn, yemand' Cresus rijckdommen,,
Vergunde gheen wijsheydt soud' sulcken brenghen mede,,
D'onbestendighe tijdt, betrouwende ter stede,,
Soo Periander schrijft, van Corinthien geboren,,
In seuenthien jaer strijdts, noyt Romeyn letsel dede,,
Den vrees'lijcken hoopman van welcken veel doedt hooren,,
Titi Liui ick meen Hanibal den vercooren,,
Carthagoschen heldt coen, hem selfs van hier deed scheyden,,
Doen d'Heylopse ver quaem, die noyt vriendschap noch tooren,,
Wanneer men ouerdenckt hoe schrick'lijck sonder beyden,,
Senecam werdt verrast, nae sijn vrome beleyden,,
Deur den wreden Nero, beyde Duytsch en Walsch,, vreest,,
Onghetwyfelt met my, segghend' foo d'Oude seyden,,
Alsmen 't prijckel minst meent, valt het op den hals,, meest.
| |
Prince.
PRincen soo gemeyn doen de Leeuwen wreed' en fel,,
Om sijn Ionghen te hoen comende wacker snel,,
Smorgens vrough op't gheberght uyt eyschen alle dieren,,
En soo gheenen verschijnt nae ghewont gherust wel,,
Weder tot sijn hol gaedt, deur listicheydts manieren,,
Werdt ouerrompelt daer, waer baet huijlen of tieren,,
Sulckx sijn wy menschen oock, die sorghloos'lijck aen bouwen,,
'T bleeck aen Ghebieders thien neestigh gheweest als mieren,,
Ten tijde Schipio in Africaes d'lands douwen,,
D'welcke haer vochten vry daer nae in elckx aenschouwen,,
Boerdende van een brugh vallende onbedacht,,
Tenstont verdroncke sijnde Drusius vol trouwen,,
Die de Parthen verwan doch deur een teghels kracht,,
Vallende 'thooft gheklooft soo Lucia die wracht,,
Deur een naeld' ghetreft werd' erst weynigh ghetals,, weest,,
Qneus, Russinus meed', ghedachtigh houdt goed' wacht
Alsmen 't prijckel minst meent, valt het op den hals,, meest.
Andries Crynen verveen Prince der Goudts Blomen Onder 'twoort, VVt, Ionsten, begrepen,,
Lyefd baert Trovw.
|
|
Auteursrechtvrij