|
| |
| |
| |
Heyblom Tvrenhovt.
Refereyn.
BEminde nae dat Mars bloedige gramschap cessert,
En ons Mercurius met Fama peysich regeert,
Bellona met Discordia sijn nu vol plagen:
Soo dat Rethorica de reijn maecht nu vreucht hanteert,
Waer door ghy Redenrijck ons een swaer stuck comt vragen,
Van die Philosophen, daer wy als blindt nae slagen,
Op d'ellende vanden mensch dunckt my best te bouwen,
Iae den dieren geluckiger mocht v behagen,
Als den mensch, d'welck veel wijse waerachtich houwen.
Plinius doet my des menschen geboott ontfouwen,
Dat hy Catiuich ter weerelt comt, vermoeyt, seer madt,
Armer als een dier naer den vleesch, vol drucks benouwen,
Iae dan een wormken, oft miere die haer behelpt badt,
Dan een jonck kindt, d'welck door sijn vuijlheyt zou rotten pladt.
Die dickwils wert soo opgeblasen, nijdich, gier,
Want die Philosophen beschrijuen waerachtich, dat
Den mensche naer t'vleesch is Catiuiger dan een dier.
Als een diers honger wat is versaet, soo ist gerust:
Heraclites schrijft van t'smenschen gierheyt ongeblust,
Naer sijn lichaem arm, ellendiger dan beesten snoot.
Democritus belachten de weerelt, s'menschen lust.
Heropilus belaecht des menschen miseri groot.
Eutripides schrijft van des menschen baringe bloot.
Den Philosoph seyt dat hy comt met smert ter weerelt.
Naeckt sonder cleet, onnoosel in sijns moeders schoot.
Die hem moet zoogen, gae slaen, voor water viers gewelt
Plutarchus schrijft de geboorte van de beesten in t'velt
Gheluckiger, als des mensch lichamelijck vol strijdt.
Polidorus seyt den dieren natuer, ende melt
Haer wetenschap groot, om hun te behelpen by tijt
In medecijn. Een schuijmken eerst gekipt s'went vol vlijt:
Een jonck kiecxken ras pickt naer sijns moeders manier.
Thimon wensten hem beestlijck een dier te sijn verblijdt.
Den mensche naer t'vleesch is Catiuiger dan een dier.
| |
| |
VAnden mensch Catiuich mach wel sijn geschreuen,
Die men ongeuallich, sieck, siet schudden en beuen:
Vol armoe groot, seer mismaeckt van lenten en seeren.
Eripides beclaecht den menschs, die beesten leuen
Seer gerust, sy en sorgen voor huijs, gelt, oft cleeren:
Sy en soecken geen rijckdommen, oft schadt te vermeeren;
Gelijck Cresus die Solon sey sijnen tegenspoet.
Socratus om dat hy van giericheyt sou keeren,
Wierp sijn gelt inde zee. Diogenes seer wijs vroet,
Acht de gierigaerts, dwasen. Heraclites goet,
Beweenden den mensch vol boosheyt seer vileyn.
Aristoteles Seneca seyt, wat den mensch doet
Door oncuijsheyt groot, den Leeuw den mensch beschaemt certeyn.
Den Philosoph seyt hoe t'duijffken genereert seer reyn:
De beestkens gerust en soecken maer rechts den cost hier,
Naer der Philosophen leer soo seg ick noch en meyn:
Den mensche naer t'vleesch is Catiuiger dan een dier.
| |
Prince.
PRince seer ellendich is den mensch, cranck van sinnen,
Naer der wijsen verstant, om Prijs te winnen:
Die onrechtveerdich, is een rasende gierigaert.
Sy deruen qualijck spijsen haer lichaem van binnen.
Bias segt dat alsulcken mensch, veel boosheyt beswaert.
Aristoteles schrijff van een gier mensch, en verclaert
Met Lucilles, seyt dat hy hem selfs bedriecht meest.
Democritus Plato schrijft, dat een gier mensch van aert,
Noyt rust heeft. Thimõ acht den mẽsch brooser als een beest,
Want hoe cleynen dierken, t'is al vol vreucht int foreest:
Die quackel jonck behelpt haer ras van haer moeder scheyt.
Aristophanus seyt vander vogelen sanck bly feest,
Die niet en zaeyen, maeyen. Schamt v mensch vol vreckheyt,
Die als een jonck kindt, weder oudt, moet werden geleyt.
Die genoech hebt derft qualijck den buijck vol eten schier,,
D'oude Philosophen leer wert noch van my verbreyt.
Den mensche naer t'vleesch is Catiuiger dan een dier.
Wy met Bly.
|
|
Auteursrechtvrij