|
| |
| |
| |
Refereyn.
AL en hebben de Philosophen, van ouden tijden
Niet connen raken, d'licht tot een verblijden,
Laet ons wt haer schriften en belijden, leeren
Om dat wy sien, dat den mensch aen alle sijden
Hier is soekende, al des werelts eeren
Om d'een den anderen, te verheeren
Maer ick segh, verwindt v seluen in uwen staet
Wilt ghy v heerscappije hier vermeeren
Siet wat Bias heeft gedaen, en volcht sijnen raet
Die daer alle sijn goet en haue achterlaet,
Inden brant wesende alleen te vreden
Met sijn wijsheyt, die hem mach comen ter baet
Bewijst, hoe den mensch met onbehoirlijcheden
Om t'swerelts heerscappije, met vremde seden
In Dorpen en Steden, misbruijcken haer sinnen
Die wilt heerscappen, verstaet dese reden
Verheert v seluen, ghy sullet al verwinnen.
DIe sy seluen verwindt, windt meer willet verstaen
Dan den Coninck Alexander, oyt heeft gedaen
Ghelijck Diogenes, diemen sach leuen
Woonende in een tonne, in t'swerelts baen
Waer hem quam spreken, Alexander verheuen
En seyde, begheert van my, ick salt v gheuen
Doen antwoorde hem Diogenes wel bedacht
Al sijn landen die ghy verheert bouen schreuen
Mijnen mantel alleen, wort van my meer gheacht
Waer met ick ben leuende, in rusten sacht
Maer ghy sijt leuende, vol onrusten daer
Om de werelt te brenghen onder v macht
Die slauen hy slecht, machmen hier mercken een paer
Die sijn selfs lust, dus is volgende naer
En loopt naer het perijckel, willet wel bekinnen
Wilt niet volghen uws selfs lust, al duncket v swaer
Verheert v seluen, ghy sullet al verwinnen.
| |
| |
Om v seluen te verwinnen, hoort naer t'bediet,
Soo moet ghy v seluen leeren kennen siet
Wilt dit verstaen, van Apollopitius hant,
De kennisse sijns selfs, wilt vaten t'gheniet,
Is den eersten trap tot wijsheyt, aen elcken cant,
Cicero is ons segghende met verstant,
Die sy seluen verwint, wint meer wilt dit vaten,
Dan die heerscappye heeft, ouer stadt oft lant,
Al hadde jemant, alle des werelts staten,
Verwint hy sy seluen niet, t'en mach hem niet baten,
Vol onrust is hy, die daer begheert deertsche goet,
Waerom men Xenocrates, oock sach verlaten
T'gelt, hem gesonden van Alexander, met spoet,
Wetende dat sulcx, den gheest becommeren doet,
Onbekent sijn sy haer seluen, die sulcx minnen,
Wildy verheeren, doet naer dese worden soet,
Verheert v seluen, ghy sullet al verwinnen.
| |
Prince.
BRoeders hebdy staten, oft goet in v bevanck,
Leeft alsoo, dat ghy niet en sijt in haer bedwanck,
Doet als Metrodores heeft gedaen ras,
Die daer niet en vreesde, de fortuijne stranck,
Sy seluen had hy verwonnen, op t'selue pas,
Soo dat hy de fortuijne, niet en achte een gras,
Dat is, dat hy altijt soo leuende was,
Al oft hy niet en hadde, in des werelts dal,
D'welck hem behoorde, al brocht hem fortuijn tot val,
Van te voren, had hijt onder haer macht gestelt,
Dus Broeders doet, naer der Philosophen gescal,
Sijt ghy in ouerheyt, oft hebdy goet en gelt,
Wilt die niet dienen, brengtse onder v ghewelt,
Siet wat ghy en sy sijn, weest gerust van binnen,
T'gheen eerts is, met den tijt als sneeu voor d'sonne smelt,
Verheert v seluen, ghy sullet al verwinnen.
Intyts vander Zee.
|
|
Auteursrechtvrij