|
| |
| |
| |
Refereyn.
NIet ter werelt soo quaet als ledich te sijn,
Seyt Cicero, wilt dese woorden wel vaten,
Hy roempt seer van der Romeynen arbeyt fijn,
Dat men luttel menschen vant tot dat termijn,
Ledich gaen te wandelen lancx der straten,
Een jegelijck was besich, hoe hooch van staten
Dat sy waren, sy vrochten een jegelijck met spoet,
Ia costen al sulcx soo qualijck ghelaten,
Soo Marcus Aurelius oock verclaren doet,
Dat men nouwelijcx eenen mensch soo soet
Sou hebben connen praten, wilt dit bemercken,
Om brieuen te dragen voor gelt oft goet,
Soo nerstich waeren sy samentlijck in't wercken,
Maer soude men nu eens in eenighe percken
Leechganghers soecken, men vonter metter daet
Op straten, merckten, en oock mede in de kercken,
Ledicheyt,, breyt,, is de wortel van alle quaet.
LAet ons dan oock de ledicheyt schouwen,
Hebben dit voor onsen tijt de Romeynen gedaen,
En oock arbeyden sonder te verflouwen,
Een jegelijck in't sijn met vast betrouwen,
Dat de ledicheyt den mensch van hem mach slaen,
Hoort wat Cicero noch seyt met soet vermaen,
Dat men tot Roomen niemant soo cloeck en vant,
Die ledich ouer straeten sou hebben deruen gaen,
Oft met goet bescheet te toonen in de hant,
Dat hy en leefden van niemants sweet bekant,
Soo schouden sy de ledicheyt tot dier stonden,
Ia buyten der steden op't platte lant
En worden niet eenen leechganger gheuonden,
Wilt ghy Pythagoras oock eens door-gronden,
Die bouen maten den ledighen mensch versmaet,
En seyt dat het is t'quaetste fenijn gesonden,
Ledicheyt,, breyt,, is de wortel van alle quaet.
| |
| |
ARistoteles Philosooph ons oock seer claerlijck leert
Te schouwen de leecheyt als't mogelijck waer,
De wilde beesten die daer in het wout verkeert,
Sijn nesten hy bewaert, en s'winters vermeert,
Om sijn jonghen dan te bewaeren, dat's claer,
Plinius seyt dat den leeu sonder vaer
Schout de ledicheyt in't somers saysoen,
Wercken om den roof te halen d'een voor d'ander naer,
Ia geensins en mijden wat pijn dat sy doen,
Wilt haer daer-in volghen te wijl ghy noch sijt groen,
En in uwen jongen tijt den cost cont winnen,
Vierich in't arbeyden by auont en by noen,
Neempt een exempel maer aen de spinnen,
Hoe nerstich in't wercken dat sy beginnen,
Het is der cleynen dieren haeren besten raet,
Schout dan ledicheyt soo buyten als binnen,
Ledicheyt,, breyt,, is de wortel van alle quaet.
| |
Prince.
DAt Princelijck aertrijck dat en is niet stil,
Om den mensch te voeden met spijse en broot,
Dat coren comt wt in den Meert oft April,
De ossen sijn oock bereyt te wercken t'onsen wil,
Maer den ledighen mensch vol van tracheyt bloot
Siet men daer door comen in hongers noot,
En tot armoede soo compt dan sijn leuen,
Dan gaet hy vol rouwen beswaert als loot,
Waer't dat hem een ander dan niet en wou geuen,
Hoe sou den ledighen mensch dan beuen,
Oft comen tot val en bitter verdriet,
Tot der Iustitie handen worden sy dan gedreuen,
Hier-om ô mensch altijt de ledicheyt vliet,
Werckt met u handen, soo u Plato gebiet.
Den ledighen tijt veel plagen te bouen gaet,
En doet den mensch draeyen gelijck dat draeyt een riet,
Ledicheyt,, breyt,, is de wortel van alle quaet.
Eer voor Kleer.
|
|
Auteursrechtvrij