De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 139]

Refereyn.

WAt boosheyt, wat sonden siet men nu spruyten,
Wat onrust, wat verschillen binnen en buyten,
Comen deur de ledicheyt in onsen tijden,
Een afgrijselijck werck vol botte cluyten,
Daer hem Adams kinderen in verblijden,
Och Plato, v woorden stelt men ter sijden,
Niet achtende v recept den mensch gegeuen,
⁺ Die den tijt sijns leuens anders niet en mijden,
Iae om-brenghen in onnutheyt bouen schreuen,
Den seluen behoort men te benemen d'leuen,
Wijsselijcke reden van Plato by-gebracht,
Oft dit de jonckheyt wel waer inghedreuen,
D'ydelheyt en sou niet hebben sulcken cracht,
Die nu sijn gebruyckende des werelts pracht,
In brasserijen, daer den mensche opstaet,
Ghelooft mijn redenen van desen regel sacht,
Ledicheyt boos,, is altoos,, de roos,, van't quaet.

EEnen Philosophe weerdich om prijsen,
Soo my Marcus Aurelius comt wijsen,
Wat hy aen-hadde, was ghemaeckt van sijn eyghen hant,
Elck verwondert sijnde soo jonghe als grijsen,
Hy riep de luyheyt der menschen vol onuerstant,
Heeft veroorsaeckt dat een conste wert gheplant,
Gespreyt deur veel oorden, maer dit moet ghy weten,
Dat van elck een gheweten wordt, door der consten bant
Behoort een mensch te connen nae sijn vermeten,
O gulde woorden, ghy die ledich sijt gheseten,
Siet hoe ghy die ledicheyt behoort te schouwen,
Waerom laet den diligenten sijn eten,
⁺ Dan om dat sy de geleertheyt hebben souwen,
Pythagoras wilse wel voor beesten houwen,
Die niet en weten noch volghen den wijsen raet,
Wie en sal dan op de geleertheyt niet bouwen?
Ledicheyt boos,, is altoos,, de roos,, van't quaet.

+ Marcus Aurelius 23.

+ Marcus Aurelius 9.

[p. 140]

 

VEel argher dan een peste oft ander venijn

 

Is de ledicheyt voor allen jonghers fijn,

 

Wee den genen die de selue beminnen,

 

Want sy't quaet voor goet gemeenlijck prijsende sijn,

 

⁺ Comt jonghers, wilt een loflijcke fame winnen,

 

In de schole van Socrates wilt beginnen,

 

Maer in twee jaeren meught ghy een woort niet spreken,

 

Hoort neerstich de instructie, scherpt u sinnen,

 

Soo en sal u gheen wetentheyt ghebreken,

 

Ledicheyt comt den mensch' allen quaet in-steken,

 

Ledicheyt is d'oorcussen des duyuels voorwaer,

 

Vliet dees Madamme, sy heeft valsche streken,

 

Volcht de Orateuren en Philosophen naer,

 

Heydenen en Griecken in leeringhe al daer,

 

Soo diligent en neerstelijck tot haerder baet,

 

Want hoe wy't keeren, wenden, dees reden swaer,

 

Ledicheyt boos,, is altoos,, de roos,, van't quaet.

+ Marcus Aurelius 20. Seyntbrief

Prince.

ARminius Philosoph is met sijn leeringh' by
Die van Penen, Homerus met de Griecken bly,
Cicero den Romeynen, als meesteren groot,
Seneca, Plato, stonden niet op d'een sy,
Noch Demosthenes, die oock schout ledicheyt bloot,
⁺ Men leest van Arminius, die noyt d'lesen verdroot,
Dat hy blint worden, eer hy hier nam sijn afscheyt,
Hedensdaechs is de diligentie in noot,
Wie siet men dat om de wetenschap veel aerbeyt,
In plaets van leeren is men in tauernen planteyt,
Niemant en hoort men veel nae leeringhe galen,
In quaerten, dobbelen doet men sijn neersticheyt,
De gheleertheyt verdrijft men wt ons palen,
Sy vreesen dat Bacchus wijn sou verschalen,
Socrates is doot, men acht gheen lofflijcke daet,
Momus en Midas sullen t'gelach betalen,
Ledicheyt boos,, is altoos,, de roos,, van't quaet.

Een voor Al.

+ Marcus Aurelius 38.