De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 83]

Refereyn.

DEn Philosooph Anacharsis sprekende voorwaer
Van des menschen natuer, soo seyt hy dese Reden
Door sijn groote const en verborgentheyt eenpaer,
Tegen sijn discipelen al int openbaer,
Heeft ons de natur gegeuen om te treden,
Twee voeten, twee beenen, en noch meer ander leden,
Twee armen, twee handen, twee ooghen om te sien,
Twee ooren om te hooren naer het lants seden,
Ende maer een tong, siet wat mach toch dat bedien,
Het sy om te gaen, sien en hooren al de lien,
Maer seyde hy, aengaende met de tong het spreken
Moeten wy sober sijn, en van die woorden vlien,
Want de natuer en laet ons in gheen gebreken,
Van ontdeckt te laeten, hoort toch dese treken,
Al ons ander litten behaluen de tong beuleckt,
Dat leert den goeden man, dus wilt hem niet versteken,
tIs aL VoLMaeCkte Leer dIe eLCk VrII In deVChden treCkt.

DE tong is noch, seyt hy, met de kaecken omrinckt,
En met de tanden is sy wel vast toegesloten,
Het beteeckent ons, seyt hy, dat sy den mensch crinckt,
Daerom moet sy sijn bewaert, dit wel bedinckt,
Want gheen lit de natuer meest en heeft verdroten,
Dan de tong, want sy heeft dickwils wtgegoten
⁺ Haer fenijn, maer desen eens by Solon wijs gheacht,
Slapende, soo is wt hem een deucht gesproten,
Want hy heeft sijn rechte hant aen sijnen mont gebracht,
En sijn slincker hant, die daer is van minder macht,
Aen sijn schamelheyt, hier mede hy ons wilt leeren,
Dat de tong stercker toom van doen heeft dach en nacht,
Dan de schamelheyt doet voor vrouwen ende heeren,
Dus de tong can het goet en quaet wenden en keeren,
Bedwingtse dan, eer sy v meester wort perfeckt,
En onthout wel dees les, en segt dan noch met eeren,
tIs aL VoLMaeCkte Leer dIe eLCk VrII In deVChden treCkt.

+ Anacharsis.

[p. 84]

 

PItacus Philosooph die seyt dat de tong is gemaeckt

 

Als d'yser van de lanci, wilt dit wel onthouwen,

 

Want de lanci het vleesch doorsteeckt en geraeckt,

 

Maer de tong doorsteeckt het hert, d'welck bitter smaeckt,

 

Soo bestiertse dan in tijts, eer't v mach berouwen,

 

Afranius Philosooph die sy vraegen wouwen,

 

Waerom hy door t'gebercht ginck den meesten tijt,

 

En op de wilde beesten soo setten sijn betrouwen,

 

Antwoorden haer alsoo, de beesten, dit seeker sijt,

 

En hebben gheen wapen dan haer tanden subijt,

 

Om my te verscheuren, maer de menschen die quellen

 

My met haer leden, en haer tong is vol nijt,

 

De Lydiers hadden daer by een wett willen stellen,

 

Dat men de achterclappers soude moghen mellen,

 

Soo datse totter doot souden worden gereckt,

 

Dus wilt dan noch den Regel wel met my spellen,

 

t'Is aL VoLMaeCkte Leer dIe eLCk VrII In deVChden treCkt.

Prince.

GHeen lichter dinck dan jemant te berispen snel,
En gheen swaerder dan self berispt te wesen,
⁺ Een wert gevraecht waerom hy niet berispten wel,
De sonde die hy daer sach gebeuren fel,
De welcke heeft geantwoort, en sprack oock by desen,
Soo lang als de sonde in my is geresen,
Soo en ben ick niet schuldich het selue te doen,
Plato vertreckende naer Griecken gepresen,
Wert t'selue voorgehouden, maer sprack euen coen,
Gheen ondeucht en compt wt ons tot elck saysoen,
Wy niet dan deucht en leeren in onser scholen,
Maer een mensch is ongestadich auont en noen,
Die niet en dwingt sijn tong, men siet hem dickmael dolen,
Want een valsche tong en hout gheen dinck verholen,
Dus v tong dan bewaert, en haer tot wijsheyt streckt,
Want wijsheyt baert de deucht, d'welck ons wort beuolen.
⁺ tIs aL VoLMaeCkte Leer die eLCk VrII In deVChden treCkt.

ECCE GRATIA.

Pas a pas pastiras.

+ Pindarus.

+ Incarnatie.