Refereyn.
HOe lang ô dwasen mensch, hoe lang sult ghy beminnen
De ongetemde weld' gansch boos en vreet van daet?
De moeder des wellusts de moorders vande sinnen,
Laet af, eer gh'u bedriecht, wilt v gemoet verwinnen,
Door reden en door deucht die hooch om louen staet,
Acertus sprack seer wel den mensch die en ontfaet,
Van Godt geen meerder straff dan een wellustich leuen,
Want welde is (seyt hy) de moeder van het quaet,
Dat hy, als t'schip door t'roer met cracht wort toe-gedreuen,
Ghy siet, die sijn natuer hier te veel wils wilt geuen,
Dat sy hem ouerwint, die altijt meer en meer
Begheert gansch onuersaet, want de natuer is euen,
Gelijck de aerd die noyt versaet is t'eenighen keer,
Van water soo hy seyt, doet dan naer Bias leer,
Houwt middelmaet in als soeckt wijsheyt een goet eynde,
Soo suldy vinden rust, en crijghen loff en eer,
De welde wordt vervolcht van d'armoed' end' allende.
ALs Plato sach den pracht en welde heel schandalich,
Van Croesus en daer van den wtganck wel voorsach,
Sprack d'edel armoe goet, die meer is liberalich,
Dan hoocheyt door de weld', hoe goet is sy en salich,
Hoe wel m'haer weynich acht, wat haeren staet vermach,
Gelijck het vinck dat valt onnoosel inden slach,
Oft soo den visch door t'aes hem seluen comt verhanghen,
Soo is een weld'rich mensch, die toenemt dach op dach,
Soo wort hy door de weld' met listen oock geuanghen,
Gheen schadelijck fenijn noch geen draken noch geen slangen,
Den mensch soo schadlijck sijn als welde en wellust,
De welck d'oncuysheyt baert, den vleeslust die verlangen,
Naer alle boosheyt doet, t'gemoet sy gansch ontrust,
T'is een teirende vier dat noyt en wort geblust,
Vliet dit dan voor het best, eer dat het v beschende,
Door haer is menich lant, stadt, vrijheyt, dorp verwust,
De welde wort vervolcht van d'armoed' end' allende.
| |
VVAer is den onderganck van Troyen door gecomen,
Dan door de welde boos en vleeslust van Paris?
Die Menelaus sijn vrouw moetwillich had ontnomen,
D'welck costen lijf en goet van vele lofbaer vrouwen,
De weld' was oorsaeck oock vande verderffenis
Van Mosa groot en rijck, door dwase welde is
D'oneene republijck te Roomen eerst begonnen,
Doen Sextus had vercracht Lucrecia seer fris,
Wat segh ick vande dees, heeft weld' niet ouerwonnen
Den grooten Iupiter, en oock die d'ampt der sonnen,
Door sijn beuel bedient, dus wederstaet haer cracht,
Door wijsheyt, daer ghy haer me sult bedwingen connen,
Ruckt haer gansch wt v hert als wijs en wel bedacht,
Sy ist die heeft geschent soo menich groot geslacht,
Ghy sout vervaren v, soo ghy haer listen kenden,
Want sy op v bederff geduerichlijcken wacht,
De welde wort vervolcht van d'armoed en allende.
| |
Prince.
WAt is den vleeslust doch! wat is de dwase welde?
Niet anders dan een schijn, een schaduwe, ja niet
Als neuel diemen siet recht vliegen langhs den velde,
Die optreckt door de son, daer dick de locht door swelde,
Verdwijnt in een minuet, niet weert dat men t'besiet,
Gelijck een schip dat vaert door eenen stillen vliet,
Een lini achterlaet, die lichtelijck is verdwenen,
Soo is den vleeslust oock die ouer veel gebiet,
Een ydel locht oft roock, die recht maer vliecht daer henen,
Gelijck het blixems vier dick heerlijck heeft verschenen,
Int oosten weer was wech veel eer d'anmen gelooft,
Wat ist, alst is voorby als sieckte baert het stenen,
Als weld' en ouerdaet gesontheyt heeft berooft,
T'schijnt recht dan eenen droom, de weld' den mensch verdooft,
Opent v ooghen dan, en slacht doch niet de blende,
Die dolen sonder weet ten hemel heft v hooft,
De welde wort vervolcht van armoed en allende.
ECCE GRATIA.
T'hert waeckt in Sorgen.
|
|
Auteursrechtvrij