De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 79]

Nievw liedeken op de wyse;
O Ghy Nymphe hooch vermaert. Ofte; Mijn beminde blom.

IN t'soete lieue Brabants dal,
Eens slapende onrust,
My docht, ick sach daer in t'getal
Veel minnaers, die door lust
Onder haer,, hielden daer
Open hof en blijde feest,
Ider clerck,, brocht sijn werck,
Cloeck gestelt vuyt vrijen geest,
Daer quaemen doen by
Veele Goden bly,
En Goddinnen meest.

Iupiter ende Iuno goet,

Die quamen daer ter ste,
Oock Ceres in heel oueruloet,
Bacchus en Porus me,
Pallas bracht,, wel bedacht
Schoon olijuen wel geraeckt,
Daer den wijn,, voedich fijn,
Voor die lust heeft wel op smaeckt,
Syluaen heeft de sael
Daer voor Phoebus strael
Heel lommerich gemaeckt.

Geneus die wert heel vervult,

En Themus of dat pas
Mercurij queet daer wel sijn schult,
In t'geen daer te doen was,
Mulsibeer maeckten cleer,
Ketens ende boyen vast,
Om Mommus en Sollus
Mers te houden inden last,
Pan die spranck en peep,
Om dat hy t'begreep,
Tot sijn voordeel wast.

De nutte edel Poësie

Quam daer doen vuyt der muyt,
T'vernoegen van dees hemels lie,
Is niet om leggen vuyt,
Daerom son,, Helicon,
Die gesusters vijf en vier,
Songen lof,, fijn en grof,
En Apollo goedertier,
Die vuyt liefden doen,
Schonck schoon ende groen
Haer den Lauwerier.

Prince.

Pallas schouck haer den Olijftack,

Seyt, Eert v meesters eel,
Flora die brocht van wijdt en vlack
By de Peoenen veel
Blomkens t'saem,, wel bequaem,
Om te vlechten eenen crans,
Ende som,, sprongen om,
Die daer maeckten eenen dans,
VVaer deur ick ontspranck,
Door den blijden sanck
Sy verdwenen gans.

ECCE GRATIA.

Eert v Meesters.