De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 56]

Refereyn.
Den Lof vande Deucht.

⁺ DE Deucht die Plato wilt dat ons de Godtheyt baert,
Wort niet door ons natuer, maer hemels aengeboren:
⁺ D'ongrondelijcke cracht van haeren grooten aert,
Blijft leuen naer den mensch, en gaet geensins verloren.
⁺ Gheen dinck en heeft natuer tot haeren dienst vercoren,
Noch dat sy meer verheft dan dees' vruchtbaere Deucht.
⁺ Die voor de Deught hier sterft, leeft meer als van te voren:
Het leuen naer haer wet is ons volcomen vreught,
Sy is den trap van eer voor alle jonghe jeught,
⁺ Gansch onbewegelijck wort sy altijt beuonden,
Die haer dient sy tot loon in haer gemoet verheught.
Sy is de wijsheyt self, sy wederstaet de sonden:
⁺ Sy geeft verduldicheyt die slauich sijn gebonden;
Die haer hooueerdich dient, beloont sy met veel smaet,
⁺ Van Iouis hooghen throon wort sy ons afgesonden,
Niet dat sy in haer heeft en is vermenght met haet.
⁺ De Deught maeckt dat ons ziel wel met de Goden staet.

⁺ DE wijsheyt en de Deucht die wercken ons het goet,
⁺ In haer is all' het geen dat can ten leuen leyden:
Maer Deught die ouertreft door t'goddelijck gemoet,
Want sy is die ons ziel haer ruste can bereyden,
⁺ Sy is die ons veruolght, hoe wel wy van haer scheyden,
De Goden groot van macht sy ons als broeders maeckt.
⁺ D'alnutheyt van haer goet en can geen quaet verbeyden,
Sy is ons eer, ons trouw, die oyt geduerich waeckt,
⁺ Door lijden en gedult men tot haer eer geraeckt,
⁺ Sy is, die Godt en mensch ten hooghsten maeckt verheuen,
Door haer men rechte vreught van het vernoeghen smaeckt,
En een volcomen goet van het rechtveerdich leuen.
⁺ Sy maeckt de ziel bequaem om Godt den loff te geuen.
⁺ Sy is van onsen gheest de senuw, wil, en raet.
⁺ Sy is die altijt leeft, sy blijft, hoe wel verdreuen,
⁺ En of het al verginck, sy is die noyt vergaet.
De Deught maeckt dat ons ziel wel met de Goden staet.

+ Plato.

+ Seneca.

+ Curtius.

+ Plautius.

+ Seneca.

+ Seneca.

+ Lactantius.

+ Seneca.

+ Seneca.

+ Cicero.

+ Seneca.

+ Plato.

+ Archiloch.

+ Plato.

+ Seneca.

+ Valerius.

+ Plato M.

+ Philebo.

[p. 57]

 

O Ghy verheuen Deught, wie laet ghy, dan den mensch,

 

Die seluer v veracht door sijn verdwaelde sinnen?

 

⁺ Wt v spruyt alle goet, ghy geeft den hooghsten wensch,

 

Aen haer die door v cracht haer laeten ouerwinnen.

 

⁺ Ghy doet dat matich is, in ons ghemoet beginnen;

 

⁺ Dat eerbaer is en recht, ghy in ons ziel volbouwt.

 

⁺ De Goden spaeren ons door t'goddelijck beminnen;

 

Maer laeten v het goet, daer yder op betrouwt.

 

⁺ Door v versoent men licht, door v den haet vercouwt,

 

⁺ T'aenstaende droef geween doet ghy in vreught verkeeren.

 

⁺ De vriendtschap door v groyt, die beter is als gouwt.

 

⁺ De lijdtsaemheyt ghy voet om ons v cracht te leeren.

 

Door wil van recht te doen, doet ghy in ons vermeeren

 

De straelen van v licht, die dickwils doen veel baet.

 

⁺ Ghy sijt die wordt ghewenscht in vorsten, en in heeren,

 

⁺ V hemels crachtich vier den mensch hier noyt verlaet.

 

⁺ De Deught maeckt dat ons ziel wel met de Goden staet.

+ Aristoteles.

+ Cicero.

+ Idem.

+ Hermetus.

+ Valerius

+ Maximus.

+ Idem.

+ Idem.

+ Seneca

+ Trag.

+ Octauia.

Prince.

O! Princelijcke Deught, O! Themis die den throon
Van Iupiter ver-eert, v moet ick altijt prijsen,
Ghy sijt voor die v dient een salich rijcke croon,
Een leuen sonder endt, dat ons de ziel can spijsen,
⁺ Doen Plato door gedult haer grootheyt wou bewijsen,
Verdroegh hy onbeweeght het schelden vol verwijt,
En sprack, ick sien dit quaet wt uwen buyck verrijsen,
Om dat ghy door de Deught v selfs geen meester sijt.
O! lieffelijcke Deught, ô Deught die soo verblijt
Ons aengeworpen ziel met wenschelijck behaeghen.
⁺ Baermoeder van het goet, voesterse van den tijt.
Ghy sijt die ons verheft, en troost ons als wy claeghen.
⁺ Niet dat Fortuyn gebiedt en can v cracht verdraghen,
Ghy troost in teghenspoet ons alderwreetste quaet
⁺ Ghy sijt die ons bemint, en haet haer die ons plaghen.
⁺ V leuen is ons leer, v leer is middelmaet.
De Deught maeckt dat ons ziel wel met de Goden staet.

ECCE GRATIA.

Anag. Dient vwen Al.

Guil. van Nieuwelandt.

+ Plato.

+ Cicero.

+ Seneca.

+ Eschinus.

+ Aristoteles.