|
| |
| |
| |
Refereyn.
GHy rijcke Ghirigaerts, met allen uwe prachten,
Die als de bloode eynden altijt sijt suypende
D'water der rijckdommen by daghen en by nachten,
Daer ghy ten lesten noch sult blijuen in versmachten;
Steckt doch v hooft om hoogh' en blijft niet meer cruypende
Hier lancx der aerden, maer vlieght eens opwaerts met crachten,
Als den Arent sterck, siet wat v is ontsluypende,
Terwijlen ghy met giericheyt geoccupeert,, sweeft,
T'is de wijsheyt voorwaer, die Godt geexalteert,, heeft,
D'beste, t'schoonste daer hy den mensch med'heeft beschoncken,
Siet hoe s'altijt ouer rijckdom getriumpheert,, heeft.
Die uyt de fonteyn der wijsheyt eens heeft gedroncken
Dat soet' melck, daer van s'menschen geeft geconforteert,, leeft.
Hem en lust gheen rijckdom, uyt sijn hert is gesoncken
Allen t'geen' daer op ghy t'fondament van v rijck bout,
In hem worden ontsteken de hemelscke voncken,
Die de wijsheyt bemint, gelt end' goet maer voor slijck,, hout.
DAt heeft aen Diogenes Cynicus gebleken,
Die als een arm bedelaer in een cuyp woonde,
Was t'niet een heerlijck wort datmen hem hoorde spreken
Aen Alexander groot, by de Goden geleken
Door sijn heerschappy, doen hy den Philosoph thoonde
Veel gauen daer hy med'by hem quam aengestreken,
End'wilde schencken, Diogenes hem verschoonde,
End' sprack v giften heer by my al vol blaem,, sijn,
Schenckt die v houelinghen, die s'aengenaem,, sijn,
End' wildy my doen vriendtschap daer beneuen,
Soo laet my de giften, die van meerder faem,, sijn,
De welck ghy my neempt, end' niet en cont gegeuen
De schoone Sonne-stralen, die my bequaem,, sijn,
End' ons den hemel schenckt tot bewaernis van d'leuen,
Hy en achten de giften noch het costelijck,, gout
Des conincx niet, soo s'aldoen die wijsheyt aencleuen,
Die de wijsheyt bemint, gelt end' goet maer voor slijck,, hout.
| |
| |
BIas van Prienen een vande seuen wijsen
Van Grieckenlant die gaf oock te kennen seer claer,
Dat wijsheyt bouen al den rijckdom is te prijsen,
Doen de vyanden vreet door des oorlochs oprijsen
Sijn stadt hadden ingenomen, end' allegaer
Wat inde stadt was stakent in brandt met afgrijsen,
Elck was seer besich om wat te bergen, end' daer
Wt met hem te nemen tot een behulp in,, noot,
Bias die de wijsheyt alleen voor gewin,, groot
Achten, heeft al sijn goet daer laten in verbranden,
Dies sijne vrienden uyt broederlijcke min,, bloot
Hem vraeghden, waerom dat hy oock niet wat en manden,
Bias gaf een antword van god'lijcken sin,, soot'
Aen sijn woorden bleeck' al mijn goet, sprack hy, end' panden
Draech ick met my om t'passeren in alle wijck,, stout,
Dat was de wijsheyt die hem droech door alle landen,
Die de wijsheyt bemint, gelt end' goet maer voor slijck,, hout.
| |
Prince.
DE wijsheyt is een Princers bouen alle gauen,
Die Godt gegeuen heeft, soo Cicero verclaert,
Op des' werelt en sijn geen costelijcker hauen;
Want den rijckdom de menschen maeckt der sonden slauen,
Daerom was t'datmen Crates Philosoph vermaert
Naer den ouer der see cloeckelijck sach gaen drauen,
End' al sijn penninghen verdrincken onbeswaert,
Seggende t'is my best dat ick v verdrinck,, hier,
Eer ick selfs inde sonden door v versinck,, schier,
Dit sal den gierigaert houden voor sotternije,
Die niewers in verheucht dan in het geclinck,, dier,
Van sijn gelt, houdende maer voor spotterije
Al wat leert de wijsheyt den costelijcken rinck,, fier
Verciert met gesteenten van deucht, hout haer partije,
Sy sal v wesen als eenen sekeren dijck,, schout
De giericheyt, stelt rijckdom uyt v fantasije,
Die de wijsheyt bemint, gelt end' goet maer voor slijck,, hout.
Vrevckdich totter Doot.
Groyende in Devchden.
|
|
Auteursrechtvrij