Ecce gratia ter eeren Vande Lof-baer, ende Wytberoemde Peoen-feeste,
Gehouden den 3. Mey, An: 1620. binnen de vermaerde Stadt, ende Aerdts-bisdom van Mechelen:
Op gherecht van Prince, Hooftman, Dekens, ende Liefhebberen der Prijsbare ende allom bekende Gulde van Sint Ian genoemt de Peoen.
Ode.
WAnneer het Herder-gilt, vint een schoon groene pleyne
Die met welriekende Cruijt, en Bloemkens is besaeyt
Laet daer sijn vee, en siedt daer Zephyrus coel waeyt
Int Lommer vant' geboemt, by een Cristael fonteyne.
Met vreuchden hy vergaert Clyf, Palmen, en Laurieren,
Lauendel, Thymus, Mirr, en alles wat wel rieckt
Daer hy veel Bloemkens in seer constich vlecht, en schieckt
Verscheyden van Coleur, om sijns Liefs hooft te Cieren.
Ghy Pionisten oock Const-rijcke Oeffenaren
Ghy wilt, als in een pleyn het roust, onwetent volck
Gaen voeden naer den Geest, nu wech u, schier de wolck
Daer nijt Poesis me verduystert heeft veel Iaren.
Int Lommer soeckt ghy rust, op den Parnass' verheuen
By Hypocrene claer, (die Pegasus uyt 't bloet
Van Medusa gebaert), gemaeckt heeft met den voet
Daer t' Palladis geslacht met v wilt vreuchdich leuen.
De Bloemkens die ghy vlecht en sullen noyt verslenschen
De Cruyden noyt vergaen, d'welck sijn de wercken cloeck
Die ghy vergaert, en voecht, in desen weerden boeck
Om te vernoeghen elck om geuen elck' sijn wenschen.
Dit is den Crans, den Crans, die duren sal veel eeuwen
Een schoon Cieraet us Liefs, een Croon, der Poesj
VVaer van noch worden sal vermaent van Ionghe-li
VVanneer den tijt grijs-wit hun hairen sal besneeuwen.
Ras dan geswinghde faem volbrenght den wil der Goden
Door-breckt de wolken snel en Mechelinas daet
En dees Peoensche feest, verbreyt, van daer op gaet
Den blickxsem, Ia den dach, tot by hun Anthypoden.
Dees Feest mach elck met recht het Paragon wel noemen
Die menich Constich werck gebrocht heeft aen den Dach
Vol Phylosophsche leer, soo elck hier lesen mach
VVaer van, d'oprechters daet, de wijse sullen roemen.
Hun namen sullen al onsterflijck hier door wesen
VVaer van men spreken sal soo langh den dau maeckt voecht
Het vruchtbaer aerdtrijck nut, Ia soo langh als de toecht
Sal sweuen om de Aerdt, en sijn vol lofs gepresen.
Liefde doet Hopen.
Facteur vande Gulde vanden H. Gheest, die men noempt,
Den Olijftack binnen Antwerpen.
|
|
Auteursrechtvrij