D’eerste Memento oft die gedachtenisse voor de levende.
Syt ghedachtich bermhertighen Godt in dese versoenende offerhande, uwer heyliger Kercke in alle haren noodt: aller gheestelijcke vergaderingen, ende Christelijcke ghemeynten: den ellendighen staedt der genen, die in doodt-sonden leven: alle der ghenen die voor uwen naem in druckende lijden zijn: deser stadt met alle hare inwoonders, onse Ouders ende Oversten, Broeders, Susters, Nichten, Neven, ende alle gheestelijcke ende tijdelijcke weldoenders: alle der ghenen, die ick verachtert, oft vervoordert hebbe in deuchden: alle der ghenen die uwe hulpe versoecken tot saligheyt hunder zielen, alle der genen die mijnder in hun gebedt gedachtich zijn, die hun in het mijne bevolen hebben, ende voor de welcke ick schuldich ben te bidden: