Op de onderste plank lagen de geheimen die weldra ontrafeld zouden
worden. De tor kon het niet laten telkens even met zijn vinger in die geheimen
te porren. Wie, zei hij dan, glimmend van ongeduld, wie van jullie zal de
eerste zijn?
Hij kon dat nooit raden. Maar plotseling, midden op een ochtend of
ook wel 's nachts, als het woei en het huisje kraakte, dan hoorde hij een doffe
knal en raakte een geheim ontrafeld. De tor sprong er dan op af, ook al moest
hij uit het diepst van zijn slaap te voorschijn komen, en bekeek de oplossing
die daar dan opeens zichtbaar was. Ach ja, zei hij dan, ik had het kunnen
weten.
Die woorden had hij geleerd van de hagedis die vóór hem de geheimen
had bewaakt en af en toe nog wel eens langskwam.
‘In mijn tijd,’ vertelde de hagedis op een keer, ‘had je nog hele
grote geheimen.’
‘O ja?’ vroeg de tor. ‘Wat is daarmee gebeurd?’
‘Ik heb ze weggedaan,’ zei de hagedis. ‘Ze waren veel te groot. Ze
pasten nergens in. Eén zo'n geheim en dan was meteen een hele plank vol.’
‘Dat zou ik nooit hebben gedaan,’ zei de tor.
‘Wees maar blij,’ zei de hagedis. ‘Bovendien,’ voegde hij daar
fluisterend aan toe, ‘waren het geen leuke geheimen!’
Maar de tor vond het zonde dat er geen grote geheimen meer waren en
zei tegen de hagedis dat hij voortaan nergens meer tijd voor had, ook niet voor
bezoek.
Zo zorgde de tor voor de geheimen. 's Ochtends stofte hij ze af, 's
middags onderzocht hij nieuwe geheimen die van overal vandaan bezorgd werden en
legde ze op de goede planken. En 's avonds waste hij zijn handen lang en
zorgvuldig.
Hij deed zijn werk met plezier. Als iemand hem had aangeboden de
waarheid te bewaken dan had hij daarvoor bedankt. Het enige wat ik ooit nog wel
eens zou willen doen is niets, dacht hij.
De grootste zorg van de tor was dat hij vroeg of laat ruimte te kort
zou komen of het werk niet meer alleen aan zou kunnen. Of dat hij nieuwsgierig
zou worden, echt nieuwsgierig, met pijn en koorts. Dat zou verschrikkelijk
zijn. Als hij daaraan dacht schudde hij zijn hoofd en was hij blij dat hij niet
in de toekomst kon kijken.