|
| |
| |
| |
Het vierde deel der Tragischer Historien.
Van verscheyde toevallicheden ende geschiedenissen op den twist van Courtoisie ofte beleeftheyt, tusschen den Coninck van Persien Artaxerses, ende Ariobarzane zijnen grooten Hof-meester. Ende van het groote perickel, daer in den eenen sich geworpen heeft, om dat hy sich in Magnificentie ende heerlijckheyt, by zijnen Heere wilde vergelijcken.
| |
De eerste historie.
Die ghene die den tijt gehadt hebben om de oude historien te lesen, die weten, dat ondere alle Natien ende volcken, de Persianen den name ende den daet ghevoert ende ghehadt hebben, van de dertelste geweest te zijn, in veelderleye frayheden, pompeuse Costelijckheden ende magnificke dingen insonderheyt van den tijt af, dat Cirus den eersten, de Monarchie van den Meden verovert heeft, ende d'Assiriers beroofde van hare souvereyniteyt: alsoo dat de Griecken sich onthielden ende vloden van de ghemeynschap met den Persianen, op dat door hare dertelheydt hare Natie oock niet verdorven en wiert, noch beweecht tot diergelijcke moyaerdien ende vrouwelijcke wellusticheden. Maer dewijle de menschelijcke dinghen, eenen loop hebben, dat metter tijt zijne veranderinghe heeft, alsoo datter niet ghedurich en is als alleen de Godtheyt, soo is oock dese eere van den Persianen vergaen ende de selve is haer ontnomen door den Griecken, doen den grooten Alexander van Macedonien, Darium hebbende overwonnen, sich Coninck ende Keyser maeckte, van de Monarchie ende Keyser-rijcke van Asien.
Ende doen wiert den Persiaen verslaghen, ende te | |
| |
schande ghemaeckt, ende zijne Vorsten zijnde verjaecht ende van hare rijckdommen berooft, is doen met eenen oock, alle hare pracht ende dertelheydt te gheniete ghemaeckt, de lusticheden, t'sy in't jaghen, ofte inde wapenen te ghebruycken, is vergheten: in somma sy zijn in groote verachtinghe geweest, tot der tijt, dat de Coninghen de siccesseurs van Alexander sich selven vernietichden, door haren twist, want doen namen de persianen eenen nieuwen moet, ende vercreghen door hare wapenen hare voorgaende liberteyt, ende maeckten eenen Coninck van hare Natie, die oock was een Treffelijck Capiteyn.
Ick en wil oock geen swaricheyt maecken van te verhalen dinghen, die in den ouden tijt zijn geschiet, ende te menghen de oude met de nieuwe, soo wel om den ghenen die lust hebben oude Historien te lesen, als voor den ghenen die de kennisse der spraecken niet en hebben, ende eyndelijck om onse spraecke daer mede te vercieren. Dit ghene dan die ghelesen hebben de Griecksche ende de latijnsche Historien, de hebben wel ghelesen, dat doen het rijcke van aensien vervallen was in de handen der Griecken, dat de Persianen oock verloren hare hoochste glorie ende eere, ja sy deden doen verlies van hare eyghen vryheyt, vindende sich onder de ghehoorsaemheyt van hare ghebueren, der ghenen die sy aldermeest hadden veracht, ende die haer voor slaven gedient hadden. Want Arsates Coninck der parthen, zijnde verbittert door de langhduerighe servitude ende dienstbaerheyt die sy hadden verdraghen, soo onder den Persiaen als onder de Macedoniers, hy nam de wapenen met den zijnen, ende sich niet vergenoegende met zijn volck tot de voorgaende vryheyt ghebracht te hebben, hy passeerde noch veerder, winnende het lant van Persien ende van Armenien, hy verbreyde alsoo zijne paelen, dat hy quam tot Turquestan, een lantschap in Schithien uyt dese zijn ghecommen, de groote Tirannen ende vervolghers der Christenen, nu gheheel Griecken lande ende den meestendeel van Asien, ende africken, namelijck de Turcken, ende het gheslachte van d'Otomannen, die tegenwoordelijck | |
| |
de verschrickinghe, ende machtichste des werelts zijn. De naervolgers van den voorschreven Arsates, hebben langhen tijt wederstaen de macht der Romeynen, dickwils verslaende hare gheheele leghers, alsoo dat sy der vele die by anderen vreeselijck waren, dwonghen met haer vrientschap te soecken. Maer dewijle de menschelijcke dinghen vervallen, ende de Coninckrijcken de veranderinghen zijn onderworpen, de Persianen, dien het verdroot, dat hare heerlickheyt alsoo vertreden was, ende dat sy gedwonghen door eenen volck sonder name, waren tot eenen spot by hare nabueren, die te voor hare ondersaten hadden gheweest, sy staken eyndelijck hare hoorens op, ende raetslaechden tot hare verlossinghe, ende haer voornemen in executie stellende door't gheseyt van eenen slechten soldaet van hare Natie, sy dooden Artabam den Coninck der Parthen, die den laetsten was van het gheslachte van Arsacides, t'welcke gheschiede in't jaer onser salicheyt 127. Doen tot Roomen reegneerde Alexander Severus, ende op Sinte Pieters Stoel sat Vrbanus, ende Hildericus Coninck van Vrancrijck was. Hy die desen ghedenckweerdigen daet bedreef, ende den zijnen verloste van hare slavernie, was genoemt Artaxerses, van geheel slecht afcomste, ende niet Edels hebbende, als een stout herte ende groote cloeckmoedicheyt, die daerom na de ghedaene verlossinghe, ghecomen ende gemaeckt is tot Coninck van Persien. Een saecke die wel meer is gheschiet, dat die ghene die uyt d'alderslechtste geslachte ghecommen waren, tot Conincklijcke waerdicheyt zijn verhoocht. Want Arsaces selve, van den welcken te voor ghesproken is, die was van soo hooghen stamme, dat zijne ouders gantsch onbekent zijn geweest, die selve te vooren was eenen roover ende moordenaer, onderhoudende zijn ellendich leven, by zijn rooven, ende stelen. Evenghelijck men heeft gesien ten tijden van onse voor ouders dien vreeselijcken Tamerlan, die van eenen Herder ende slecht Soldaet, sich maeckte den aldermachtisten Monarcke van zijn tijt: doorloopende al dat oude Keyser rijcke der Persianen, ende Meden, overwinnende Bajazeth den Turckschen Coninck, die | |
| |
alreede goede fondamenten hadde ghestelt, om d'Ottomaniss de Kocke te planten, soo in Griecken landt, als in cleyn Asien. Maer wederkeerende tot onse Historie, desen voorschreven Persiaen van slecht soldaet Coningh ghemaeckt, is die gheene van wien voortghecommen sijn de Princen oft Vorsten van Persien, die den Griecksche Keysers soo veel te doen hebben ghegeven, nae dat Constantinus de groote, den Keyserlijcken stoel verset ende ghebracht hadde tot Constantinopel, ende die gheduert hebben tot dat de naevolghers van Mahomet de oude Coninghen verjaghende, de Heerlicheydt op haer trocken, met eenen daer plantende het zaedt van die vervloeckte Leere des Alcoraenen, die daer nu noch vastelijck in ghewortelt is. Desen nieuwen Coningh dan sich siende verseeckert aen alle kanten, ende hebbende zijn ondersaten ghebracht op eenen schoonen wech van gheduerighe Vreede, buyten alle Vreese van Dienstbaerheyt, verrijckt met den Roof der gheenen selve die hem tot eenen slaeve hadden ghebruyckt, hy beghonst te houden eenen Coninghlijcken Hoff, soo magnifijckelijck, dat het weynich verscheelde van de Pompeusheyt der ouder Persiaenschen Coninghen: alsoo dat, dewyle hy ghevreest werdt, van weghen zijne victorien, ende heerlijcke overwinninge, ende gheeert was, om zijn oprechticheyt ende rechtveerdicheyt, so beminde hem noch een yeghelijck om sijne natuerlicke beleeftheyt, sijnde den alder liberaelsten ende heerlijcksten Prince van Asien, jae den Costelijcsten ende milsten die in alle de Oostersche rijcken waeren: Twelcke een groote luyster ende voorderinghe tot zijn hoocheyt ende magnificentie heeft ghebracht, deckende de duysternisse van zijn afcomste, ende cleynheydt van zijn Ouders. Doch was desen Coningh magnifick, stoudt, Costelijck ende liberael, zoo was hy hier in oock naeghevolcht de Heeren zijns Hofs, ende van zijn Cortisanen, alsoo dat zijn Huys, was d'oprechte schoole van alle eerbaerheydt ende beleeftheydt, niet Barbarisch verthoonende: Alsoo datter niets ghebreck en was dan die ware oprechte kennisse Godts ende Religie, wandt zy waeren noch den | |
| |
Afgoden diensten toeghedaen, ende volghende de supersticien van hare Voorouders. Onder alle de Heeren van swyte deses Coninghs wasser een, die boven alle anderen uytstack, ende machtich was, ghenoemt Ariobarzane, zijnde groot Hof-meester van't Coninclijcke Paleys, die welcke, boven dat hy was eedel ende doorluchtich van bloedt, ende van d'outste gheslachte der Persianen, hy was oock rijcke ende machtich, ende was gheachtet voor den alder-liberaelsten ende heerlijcxsten van zijnen tijdt. Iae hy was zoo mildt om een yeghelijck gunste te bewijsen, ende van't zijne uyt te deelen, dat zijn heerlicheydt voor overdadicheydt, ghereeckent wierdt, hy droech sich daer in thoonende, dat het scheen dat hy daer in stryden wilde teghen zijnen Coningh, ende dat hy sochte hem te boven te ghaen in miltheydt ende beleeftheydt, t'welcke hem tot zijn onderghanck by naest soude ghedijet hebben, ghelijck ghy bevinden sult, int lesten van dese Historie, want hoe wel de Coning dese Edelman seer beminden, zo om de prijselijcke deuchden die in hem waren, als om de ghetrouwe wetenschap, ende cloeckheydt, daer mede hy sich betoont hadde te wesen eenen vande aldercloecsten, in-sonderheydt in de overwinninghe ende Victorie die teghen den Schijthen bevochten was, soo en konde nochtans de Coningh niet wel lyden, dat een die zijn ondersaet was, sich wilde ghelijcken by zijnen Coningh in heerlicheydt ende beleeftheydt. Ende hoe wel hy zijn misnoeghen dissimuleerde, ende in zijn herte wijslick bedeckt hieldt, wat hy daer van dachte, evenwel bedroefde ende quelde hy sich, wel wenschende dat hy Ariobarsane zijn beleeftheydt teghen zijns ghelijck wilde ghebruycken.
Den armen Edelman die zijnen Prince beminde, ende dede al wat hy konde om hem zijn goede affectie te doen verstaen, mits dat hy oock was van cloecke ende hooge herte, hy en dachte niet aen het misnoeghen des Coninghs, als die niet en konde verstaen hoe dat yemandt | |
| |
qualick te vreden soude worden, als hy sich sach eeren, ende nae uwe dienen dan selfs den schuldighen plicht verheyscht: ende alsoo continueerde hy ende ginck voort in alle beleeftheyt ende eere, in alle manieren zijnen Heere te betoonen, t'welcke oock hoe langher hoe meer, den toorne des Conincks verweckte.
Waer van hy haest daer naer d'effecten wel ghevoelen moeste, ende doen hy minst daer op dachte. Artixerses, onder alle zijne ghenuechten ende tijdtcortinghen die hy hadde, soo hadde hy onder andere een groot behaghen inde jaght: ende daerom onderhielt hy honden, voghelen, ende paerden in groote menichte, die hy oock tot sulcken ghebruycke wel liet oeffenen, op dat zijn honden insonderheyt, hem na zijnen lust tot de doodt der beesten souden te beter helpen, ghelijck het schijnt, dat van alle tijden de Grooten daer in lust ende playsier gehadt hebben, (ick en weet niet door wat gheneghentheyt) tot het bloet sturten ende oorloch tegen de beesten, ick dencke om sich te beter te gewennen ende bequamer te maecken, om het bloet der menschen te sien storten. Alsoo dan de Coninck Artaxerses een mael was tot Persepoly, een Conincklijcke Stadt, ende het hooft der Persiaensche Steden, hy nam eenich volck, om sich wat te gaen vermaecken met den hert te jaghen, ende eenighe andere beesten: ende tot dien eynde vercoos hy sich een troppe van de Edellieden, die hy meest favoriseerde, onder welcke Ariobarsane niet vergheten en wiert: want hoe het was, de Coninck en conde hem niet verstooten, noch vervreemden van zijn gheselschap, hem draeghende een sodanighe nauwe affectie ende liefde, de welcke noyt en soude hebben connen veranderen, hadde daer tusschen niet een ander accident ghecommen. Zijnde op reyse, daer comt een groot herte uytgespronghen. De Coninck die daer toe ghemonteert was, den zijnen voorloopende, die volcht het herte, alle bleven sy achter, ende niemant en conde den Coninck volghen, uytghenomen alleen den hof meerster, die altijts wel voorsien was met goede paerden, beter als yemant van't hof, dese dan jagende achter den Coninck, die sach dat zijn paert de achterste | |
| |
voeten ont-ijsert waren, ende dat hy alreede failleerde, zijn voet hebbende seer ghedaen. Ariobarsane dan siende het perijckel daer in dat zijnen Heere was, die daelt van zijn paert, ende hy slaet af de ysers van zijn eyghen beest, ende comt by den Coninck hem vermanende van het perijckel, die oock terstont van het paert af quam, ende de Hof-meester, die besloech des Conincks paert, met de ysers die hy van zijn eyghen hadden afgheslagen. De Coninck die sach daer wederom de courtoisie en beleeftheyt (die hem soo mishaechde) van zijnen Dienare ende op dat hy daer in van hem niet overwonnen en soude worden, hy clam wederom van zijn paert, ende verlatende de jaght, ende al de genuechte, hy schonck zijn paert aen Ariobarsane, hoe wel dattet was het beste ende fraeyste van alle die hy hadde: hebbende nietemen alle tijt een spijt in zijn herte, dat zijnen knecht hem in liberaelheyt wilde te boven gaen. Ariobarsane, om zijnen Coninck niet te vertoornen, nam de gifte, doch met hope van weder te vergelden. Maer hy en was soo onverstandich niet of hy merckte wel dat de Coninck zijne beleeftheyt qualijck nam: maer hy hadde een soo goet herte, ende een so edele ende moedighe Ziele, dat hy liever de doodt gheleden soude hebben, dan dat hy sich in eenige plicht ende eerbiedinge soude hebben laten overwinnen, insonderheyt, om dat hy niet en dede, dat tot nadeel van zijnen Prince conde strecken, waer toe hy sich niet en soude begheven hebben, om de Monarchie van het gheheele Orient.
Maer wie soude connen stillen ende voldoen een herte, dat met toorne wort ghedreven, ende met haet, als de volmaecktheyt van de deucht selve hem niet en can contenteren? Artaxerses en twijfelde oock niet aen den ghetrouwen dienst van desen zijnen Hofmeester, daerom, hy eerde ende verfoeyde hem, hy beminde ende hatede hem t'samen, sonder nochtans, dat hy het voor mensche ter werelt liet blijcken, tot den tijt ende plaetse, als wy nu sullen gaen hooren. Ick hebbe u vertelt, dat dese Coninck, een man van wapenen was, die oock daer in cloeck ende wel ervaren was, die daerom oock seer beminde de goede cloecke Crijslieden, als oock de oeffe- | |
| |
ninge der Wapenen, hebbende eenen Soone, den welcken hy liet optrecken onder de crijchslieden, ende goede Capiteynen, die ooc cloeck ende stout zijnde, bynaest nergens gheen ander lust en hadde als inde Wapenen. Om dese oorsake, de Vader die zijnen Soone beminde insonderheyt die een behaghen in zijne vromicheyt hadde, als oock om dat hy sonder oorloch was, hy richtede daerom veele tournoy ende steeck-spelen, op dat de Ioncheyt soude oeffeninge ende tot verdrijf hebben. Eenigen tijt dan nae dese jaght so liet de Coning publiceren een statelijc Tournoy, tegens den eersten Mey. (mogelijc dattet was den dach van zijn geboorte, ofte van de verlossinge zijns Volcks) Daer verschenen, de frayste Ridders, ende moedighste Crijgers van zijn landt, so om sich te laten sien van haren Prince, als om den prijs te winnen, dat seer costelijck was, ende weerdich de hoogh-moghentheyt van een soo machtige Monarche. Want hy hadde tot een Prijs gestelt, een seer schoon ende costelijck paerdt, ja soo wtnemende, als hy in het gheheel Landt hadde connen becomen, ende op het goedt Paerdt was gheleydt een Zadel, van een onweerderlijcke prijs, als in de welcke niet ghebreck en waeren, noch het goudt, noch de costelijcke steenen, noch de Const, als die seer fray ende constelijck was ghemaeckt: den toom ende het ghebidt waren van louter goudt, de Teughels vanden Toom, waren gemaeckt van kettentjens van de selve stoffe. Aen d'een zyde van de Zadel, hinc een Rapier, van fyn stael, gedamasquineert, ende de schede was geheel bedeckt met Peerlen, ende costelijcke steenen, als Robijnen ende Diamanten, van een onwtsprekelijcke costelicheyt. Aen dander zyde hingh eenen Crijchshamer ooc gheheel ghedamasquineert. Daer was noch opgerichtet een Trophe, ofte victorie teken, behangen met allerleye soorten van wapenen, twelcke alles soude wechdragen die gene die den prijs ende d'overwinninge zoude vercrijgen. Tot dese feeste versamelde vele machtige Heeren, so uyt het Conincrijcke als wtheemsche, die alle daer quamen met hopen om den Prijs ende de eere te winnen. Die sommigen om sich voor den Coninc in gratie te stellen, andere ooc om te winnen het herte der Ioffrouwen gelijc | |
| |
daffectien der menschen verscheydelick worden beleydet. Elck die quam ende gaf zijnen name aen (want also waren sy geordineert te doen) d'eerste was des Coninghs sone, ende daer naer Ariobarsane, ende volgens elcke na zijnen staet, ende gheslachte, ende het oordeel dat wert gestelt in handen van drie Ridders de outste van de hoop: de welcke te voren een grooten lof ende name hadden ontfangen in de behandelinge der wapenen. Dese segge ic waren gestelt om te oordelen van de cloecheyt der geenen die lopen souden. Nu daer was geordoneert, dat die gene die den prijs soude winnen, dat hy twaelf lancien moste afloopen, boven alle d'andere. Sy comen dan tegen malcander, ende de gheneuchte die daer ghemaeckt was is onwtsprekelijck. Daer en was oock niemandt die vergat zijn uyterste devoir te doen, maer niemandt en konde commen tot het ghetal der Lancien, boven den Prince van Persien (waer in de Coningh een groot vermaecken hadde) uytghenomen alleen den Hof-meester Ariobarsane, dien van een yegelijck den Prijs wierdt ghegeven, wandt hy hadde alrede gebroken de elve lancien, daer des Coninhs Sone maer tot de negende en was ghecommen. De Coninck siende dat zijnen Sone van de eere soude vervallen de welcke hy hem gunde ende toewenschte, hy wert boven maten verstoort, ende qualijc te vreden in zijn ghemoet hoe wel dat hy wijslic dissimuleerde wat in zijn herte was. De jonge Prince aen d'ander zyde sich siende voor zijnen Vader, ende voor den gehelen staet des Conincrijcx, die was om te sterven, dewyle dat hy sach (wat neersticheyt ende cloecheyt dat hy ooc dede) dat hy tegen den Seigneur Ariobarsane niet houden en mochte, den welcken hy niet en dorste aentasten, vresende noch te verliesen de eere die hy dus verre hadde behaelt: ende nochtans hy wenschte te sterven ofte te vercrijgen tgene daer hy naer poochde. Ariobarsane die wijs was ende voorsichtich, die mercte wel wat de begeerte des Coninghs was, ende waer naer dat de Prince trachtede, ende hoe wel dat hy verseekert was dat zijne courtoisien den Coningh tegen het herte souden wesen, nochtans besloot hy noch dese reyse die aen den Prince zijnen zone ten hoochsten te betonen, op dat hy ten minsten de eere | |
| |
soude moghen hebben, dat hy was den liberaelsten ende courtoisten boven alle andere: denckende dat de Coninc onghelijck hadde, dese eerbiedicheyt die uyt een soo genereus herte voort quam, qualick te nemen. Alsoo gheresoldeert (watter oock af comen mochte) dat hy soude alle neersticheyt doen dat de eere ende den prijs van dit ghevecht, by den jonghen Prince soude blyven, hy climt weder op het paert dan hem den Coninc hadde geschoncken, als te vooren is ghehoort: de Sons des Coninck die comt hem teghen, met begheerte om te overwinnen eenen soo cloecken Ridder, maer Ariobarsane gevoelende de steke van den Conincklijcken Sone, die liet al willens zijn lancie vallen, ghelijck ofse hem d'ander af ghestooten hadde, maer niet sonder ghenoech te kennen te gheven, dat hijt willens dede, dewijle hy luyde ghenoech seyde: laet dese courtoisie oock gaen met de andere, ende met alsoo weynich dancks, dat oock van velen gehoort wiert, alsoo datter niemant en was, die niet en sach, dat soo hy ghewilt hadde, hy den prijs ende de eere soude wech ghedraghen hebben, daer mede dat triumpheerde den infant van Persien.
Ende daerom hebbende het ghetal der lancien, hy wiert gheleydet in de Stadt met groote triumphe, ende geluyt van trompetten ende claroenen, als met allerleye gheluyt van Musicke, een yeghelijck hem toe roepende, ende geeert zijnde van alle de Edele Heeren des rijcx, maer voornemelijck van Ariobarsane, die hem verhief tot aen den Hemel, met alle macht zijn cloeckheyt ende mannelijcke daden uytroepende. Die voorwaer een grooten lof selve verdiende, dat hy om zijnen Prince te eeren, hadde laten varen, t'ghene dat andere met het hoochste perijckel ende hazaert van haer leven, vervolgen ende soecken. Artaxerses acht hebbende genomen op het doen van Ariobarsane, sich seer vertoornende om een so hooch herte, hy begon sonder langer te dissimuleren, hem een suer aengesichte te toonen, ende den haet hoe langer hoe meer toenemende, hy besloot hem te doen ghevoelen den cleynen danck dat hy hem wiste, van sodanighe diensten, de welcke schenen een herte vol hoochmoets voor te dragen, | |
| |
ende die wilde zijnen Coninck dwinghen, sich schuldich te moeten erkennen, om zijnen knecht vrientschap ende recompensie te moeten doen. Het is dan ghebeurt, dat op eenen dach, doen de Persiaensche Coninghen, de costume hadden Feeste ende Conincklijcken Hof te houden, tot ghedachtenisse van hare crooninghen, also alle de Vorsten ende de Heeren ten hove ghecommen waren, om zijn Majesteyt te groeten ende de eerbiedinghe te doen, ende dat alle dinghen ghereet waren tot een soo grooten Feeste, de Coninck die niet en evrwachtede als commen tot het exploot van zijn voornemen, al eer men ginck in den Tempel om te offeren na hare costuyme, ende den Prince in pompeusheyt soude marcheren, hy heeft tot Ariobarsane ghesonden een van zijn Familiaere Edellieden, met expres bevel, dat hy ter selver ure sonder vertoeven, den gouden stock van Hofmeerster, met de andere gereetschappen van dien staet, soude gaen overdraghen aen eenen Edelman die Darius was ghenoemt, die een van de grootste vyanden van Ariobarsane was, hem aendienende van wegen den Coninck, dat gegeven ende toegewesen, ic geve u te bedencken of Ariobarsane verbaest is geworden van een sulcke tijdinge, ende was een spijt dat hy in zijn herte creech, sich siende ghebracht to sulcken extremicheyt, eensdeels dat hy voor alle den Edeldom van het rijcke, dese hoornen moeste ontfangen van zijnen staet ende eere gepriveert ende berooft te worden, als oock dat hy sich so verre moeste verootmoedigen dat hy zijnen grootsten vyant, selve, dese groote eere die van hem genomen wiert, moeste dragen ende overgeven. Nochtans, gelijck hy wijs was, dissimulerende de alteratie ende beroeringe zijns gemoets, ende den spijt dat hem van binnen beknaechde, het was so verre dat hy het soude geweygert hebben, ofte sich tegen zijnen Heere soude gestelt hebben, die hem sonder reden so groot ongelijc dede: maer met een minnelijc aengesicht antwoorde hy den Edelman die hem het gebot dede: ick ben daerom geboren om zijne Majesteyt te dienen, in alle het ghene dat hem sal believen my te ghebieden, tot het bewijs van t'welcke, | |
| |
siet ick ben bereyt om my nu dadelijck op den wech te gaen begheven, om te volbrenghen zijnen wille, ende onderdanich te wesen in t'ghene dat hy my ghebiet. Ende terstont is hy oock ghegaen na Darius, de welcken hy over gaf den staet van groot Hofmeester, met de gereetschappen ende wapenen van dien. Als het nu aen het bancket ofte maeltijt quam, ende een yeghelijck de ooghen hadde op Ariobarsane, de Coninck oock in alle maniere vertoonde den haet die hy hem droech, daer en was niemant die niet seer verwondert en was ja misnoeghen hadde aen een soo groote onweerdicheyt, uytghenomen de nijdigaers ende benijders, van welcke de Conincklijcke hoven ghemeynelijck soo vervult zijn, dat dese eenighe Peste ghenoechsaem is, om alles wat goet is te jaghen uyt de huysen der Coninghen ende Princen. De Coninck die hadde oock ghestelt eenighe overdraghers, die wel letten souden, op de woorden ende maniere van doen, van desen Heere Ariobarsane, die hem somtijts voor brachten, zijnen ouden ghetrouwen dienst ende alle zijne costen ende moeyten die hy hadde aengheleyt, ten dienste van den Coninck ende zijne Croone, die hem alsoo soo veele steken gaven, dat eyndelijck Ariobarsane sich ghevoelende ghenepen sonder lachen, ende hoorende dat hy voor alle zijne courtoisien ende beleeftheden niet anders en ontfinck, als verwijt ende bespottinghe, hy verlore alle zijne voorgaende patientie, ende zijnde overwonnen van eenen rechtveerdigen spijt, ende wechgevoert van colere ende toorne, hy brack eyndelijck zij stilswijghen, overvloeyende buyten zijn ghewoonlijcke stantvasticheyt, spooch uyt duysent claghelijcke redens over zijn ongheluck, beschuldighende den Coninck van ondanckbaerheyt (twelcke een doodelijcke misdaet by den Persianen was) ende seggende datmen hem met onrecht ontnomen hadde den staet ende eere, die hy met zijn ghetrouwicheyt ende langhen dienst boven alle hadde vercreghen.
Haddet mogen gheschieden, hy soude gheerne na zijn huys gereyst hebben, maer dat en mochte niet gheschieden sonder expres consent des Conincx, van den welcken | |
| |
hy geen verlof en begeerde te eyschen, so was zijn herte vervult met toorne ende gramschap. Ende int hof te leven was hem onmogelijck, dewijle hy met een so groote verachtinge, van zijnen staet was verstooten, onderwijlen en lieten de pluymstrijckers ende overdragers niet na den Coninck aen te brengen de woorden van Ariobarsane, noch de haters, van den Coninck te versoecken de straffe van een sodanighen hoochmoet. De Coninck die het al met eenen rijpen raet ende sonder ongerechticheyt doen wilde, die liet hem genoegen voor dien tijt, sich noch straffer tegens hem te vertoonen: maer hem op eenen andere dach in zijn tegenwoordicheyt hebbende ontboden, hy sprack tot hem also. Tot nu toe Ariobarsane, hebbe ick uwe clachten met patientie verdragen, ende het verwijt dat ghy doet in mijn absentie, ende die voor my gecommen zijn, door de vensters van mijn Palays, de welcke my in u dingen hebben doen gelooven, die ick mijn leven van u niet en soude betrouwt hebben, noch gelooft, so de waerheyt selve my daer van gheen ghewisse sekerheyt en hadde gegeven. Ende ick verwondere my seer, dat ghy die dus lange in een treffelijcke reputatie geleeft hebt, wetende wat het sy van de dingen deses werelts, dat ghy u so verre vergeten hebt, dat ghy u over uwen Coninck beclaecht hebt ende hem ondancbaerich ghenoemt hebt, aenghesien dat zijn Majesteyt in dese landen ghestelt is in ghelijcke achtinghe ende eere met de onstervelijcke Goden, ende dat die ghene die teghen hem misdoet, alsoo ghestraft wordt, als of hy sich ghestelt hadde teghen de Hemelsche machten.
Maer also ick een sodanige Coninck ben, ick en moet oock tegen yemant niet meer misdoen, als ic wilde dat tegen my gedaen ware, ende sijnde een vyant der ondancbarigen ick soude oock gheensins willen vallen in den misdaet van ondancbaerheyt, waer van ghy my met uwe propoosten beschuldicht: soo sout ghy my nu vrientschap doen, dat ghy my verclaerdet waer in ic teghen dy hebbe misdaen, ende wat reden dat ghy hebt my van mijn eere also te becladden met de smette van ondanckbaerheyt. Ariobarsane die een Man was ongheveynst ende oprecht van | |
| |
herten, also hy een hoogh ende genereus herte hadde, hy vertoonde den Coningh, niet sonder eenighe alteratie ende colere, alles wat hem goedt docht, aengaende sijne dienst ende courtoisien, seggende dat hy qualick te vreden was dat sijn Magisteyt de selve niet geachtet en hadde, noch gheen teecken oyt hadde ghegheven, van daer in behaghen te hebben, maer zelfs dat voor alle sijnen danck, in plaetse van hem te favoriseren, hy hem schandelijck ontnomen hadde den staet van groot Hofmeester. De Coninck sonder te toeven op sijn seggen, gaf hem antwoorde met dese ofte diergelijcke woorden: Zijt ghy verwondert dat ick u van uwen staet hebbe berooft, ende van uwe weerdicheyt verstooten, dewijle dat ghy selve my wildet beroven van mijn glorie, eere ende hoogheydt? wie soude soo zot wesen dat hy soude lijden als hy het beteren can, dat sijnen vyandt hem den voet op de keele soude leggen, ende sich sijnen slave nae fijnen wille laten maecken? De alderslechtste Beestjens hebben hare naghelen om sich te weeren tegen de ghene die haer willen ongelijck doen: Ende ick die een Man ende machtighe Coninck ben, sal ick lijden dat een die minder is als ic, my met voeten betrede ende misprijse? daer ick den middel hebbe om hem te verootmoedighen ende teghen te staen? neen, neen, Ariobarsane, het comt my toe te gebruycken courtoisien ende liberaelheydt teghen den ghenen diet my belieft, ende mijn magnificentie te vertoonen int recompenseren de diensten der mijnen met profijt, ende meer als de verdienst van haer doen en bedraecht.
Want het is het ampt eens Conincx de handen nimmermeer gesloten te hebben voor den genen die de deucht volghen, maer liberaelijck een yeghelijck aen sich te verbinden om hem te volghen ende te dienen met ghetrouwicheydt. Ende nu ghy, die mijnen onderdaen zijt, ende den ordinarissen dienaer van mijn huys, ghy verduystert mijn eere ende glorie: soeckende alle moghelicke middelen met uwe daden, om my uwen schuldenaer ende verobligeerde te maecken, ende my met een ontbindelijcken bandt te verbinden tot uwen schuldighen plicht. Hoe wilt ghy dat ick bekenne 'tghene dat ghy doet, ende dat | |
| |
ick betale uwe verdiensten, dewijle dat het in mijne hant niet en is, ghy mijn vermoghen hebbende gherooft met den hoochmoet van uwe courtoisien? In wat maniere soude-men de magnificentie ende hoogheydt van een Heer teghen sijnen dienaer ende onderdaen connen kennen, soo de gave ende het present dat hy hem soude doen, niet te boven en ginc de verdienst des gene die het ontfangt? Ick en beghere in mijn gheselschap gheen soo machtich Edelman, die soo machtich zy, dat hy met zijn liberaelheyt, de mijne den wech soude sluyten, ende my ontneme den middel om den eersten niet te moghen wesen in t'ghene daer in dat ick gheen ghelijcken beghere, zijnde de voornaemste eere eens Conincks die van den zijnen wil gheeert ende bemint zijn. In somma, ghy moet u selven doen weten, dat ick ben die ghene, die alleen wil zijn, in t'ghene dat Conincklijck is, ende die gherespecteert wil zijn als den eenighen Heere, ende dat ghy u bekennet voor mijnen Dienaer, sonder te willen strijden met de Magnificke Courtoisie van een sodanigen Monarck als die over den Persianen ghebiedt, die selfs daer in Courtois sal wesen, soo hy een van zijne onderdanen het zijne ontnemt, hy hem wederom de gratie doet dat te besitten: twelcke ghy schuldich sult zijn te moeten bekennen, met uwe ydele opinie, denckende dat een Coninck soude connen verobligeert worden door den dienst van den zijnen: dewijle dat hy niet en doet, daer toe dat hem het recht ende de reden niet en vervindt. Hier wast, dat de Coninck een eynde maeckte van spreken, betoonende ghenoechsaem aen de veranderinghe zijns aengesichts, de alteratie zijns gemoets, ende dat hijt ter herten nam. T'welcke Ariobarsane hebbende ghehoort, seer verwondert van een soodanighe Zarangue, heeft hem gheantwoort met groote ootmoedicheyt in dese maniere. Dat behoede de groote Godt (O Heer Coninck) die het aertrijcke verlichtet, dat ick oyt voorgenomen soude hebben, soo verre ist van daer te overwinnen ofte te boven te gaen d'oneyndelickheyt uwer courtoisien, dat ick selfs noyt en hebbe ghedacht, om tot ghelijckheyt van die te connen commen: maer alles wat ick gedaen hebbe, | |
| |
ende streckte nergens anders toe, dan om te meer te vercrijghen uwe gunste ghelijck ic metter daet betoont hebbe, met wat affectie ick verlanghde om v dienst te doen, ende dat sy verre dat oyt een sodanighe ghedachte zoude vallen int herte van uwen slaeve. Oock isset so onmoghelijck dat mijn mildicheydt zoude connen verduysteren, t'ghene dat magnifick ende heerlijck is in uwe majesteyt als een slechte sterre zoude connen verduysteren de schijnende claerheyt van de Sonne. Van den welcken gelijck dese werelt daer van al zijn Licht ontfanght, also hebbe ick al mijn goet van uwe courtoisien, ende daerom docht ic dat ick het nergens in beter conde besteden als tot uwen Dienst, dewijle dat ick daer toe noch mijn leven bereydt ben te besteden als alle mijne rijckdommen. En wilt dan heer Coningh niet qualijck nemen, al segghe ick dat uwe Majesteyt sich sonder oorsaecke vertoornet teghen my, ende my hatet om dat ick soecke uwe ghunste ende gratie te ghewinnen, dewyle dattet is den schuldighen plicht van een yeghelijck ghetrouwe knecht, om alle zijne ghediensticheyt te brenghen om te vercrijghen de gunste ende de goetwillicheyt zijns Heers. Eyndelijck H. Majesteyt ick en soude een Coningh voor courtoys ofte liberael niet connen houden, die in plaetse van mijnen dienst te erkennen ende my voor die te vereeren, het mijne soude ontnemen, ende my van mijn goede fortuyne soude ontblooten: ende ick stelle v tot een rechter, oft een sodanighe daet voor courtoisie soude connen ghehouden worden. Den Coningh die met dese laetste woorden sich ghevoelde gheraeckt, die stont op met groote colere, segghende: Ten is nu den tijt niet om met u daer van te disputeren Ariobarsane, maer ick wil de gheheele saecke tot den Raedt des landts laten commen die daer van na de wetten ende costumen van Persien, sullen oordelen, als namelijck den tijt sal vereyschen: ende laetet v ghenoech zijn dat ick v metter daet sal doen ghevoelen, t'gheene dat ghy ontkent warachtich te zijn ende ick hope dat ick het u met v eyghen mont sal doen bekennen, ende in groter gheselschap. Nu wil ick dat ghy vertrecken sult wt het Hof nae uwe Huys, tot dat ic u wederom sal ontbie- | |
| |
den, want ghelijck ghy hier qualijck te vreden leeft, also en can ick in mijn presentie niet verdraghen een man die my mis-haecht: Ariobarsane hoe wel dat hy dese conditie geerne aennam om nae huys te reysen, op dat hy van de tegenwoordicheyt zyner vyanden soude verlost worden, so was hy nochtans seer qualijck te vreden, van het vertreck dat de Coninck nam, om zijn saecke voor den Raet af te maecken, wel siende dat in zijn absentie, door zijne vyanden, sijn saecken niet verbetert en souden worden, als die grooten middel souden hebben, om vele pertieschappen teghen hem op te richten, van de welcke hy sich qualijck soude connen ontlasten, maer alsoo hy wijs was ende stantvastich, hy nam de patientie, verwachtende de fortuyne, sodanich als die hem soude toevallen, ende vertrock alsoo in't velt in een van zijne huysen, daer hy zijne moeyelicheyt versoetede, met ordinaerlijck sich te oeffenen in de jacht. Nu hadde hy twee dochters, die alder schoonste van Perssien, ende insonderheydt de outste die also blonck in schoonheyt boven alle andere, ghelijck het licht des daeghs te boven gaet het licht der sterren, by de welcke de goede Edelman sich vertroostede, als die Wedenaer was, ende nu vol droefheyt ende hertenleedt, verwachtende alle daghe de resolutie van zijnen Heere. Alsoo dan het gheruchte ginck van de schoonheyt deser Dochters, ende de Coninck inghenomen wiert van den lust tot de selve, ghelijck voortijts de Coninghen van Persien de keur namen van de schoone Dochters van haer rijcke, verkiesende de ghene die haer best behaechde, om die tot den staet van Coninginnen te verheffen, ghelijck men leest van Assuerus die Hester de Iodinne tot een Coninginne verheven heeft: Alsoo quam dit in de phantasie van Artaxerses dat hy Ariobarsane tot zijnen schoon-vader wilde nemen: ende tot dien eynde heeft hy tot hem ghesonden eenen Herault, door wien hy hem beveelt dat hy hem terstont senden soude een van zijn dochters, die d'andere in schoonheyt te boven ginck.
De Persiaensche Edelman dit ghebodt hoorende, en wiste wat dencken, siende de wille des Conincks die daer mede scheen zijn vrientschap te soecken, ende nochtans | |
| |
teghens hem verstoort was, niet wetende of dit was gherockt van zijne nydighers, die den Coninck daer toe ghebracht mochten hebben, om hem meer te terghen ende tot toorne ende spijt te verwecken. Om dese oorsaecke, zijnde ghedreven ick en weet niet door wat Phantansie, in plaetse van de schoonste te senden, hy resolveert, dat de jonckste ende die de schoonste niet en was, tot den Coninck soude gaen, de welcke hy onderrichtede, ende verboodt den Coninck van het bedroch niet t'adverteren, tot dat sy sich by den Coninck swangher soude vinden.Ia hy verboodt oock dat sy het niet en soude te kennen gheven, soo langhe als moghelijck was ende sy het lyden conde, ende dan dat sy vryelijck den Coninck het bedroch soude ontdecken, ende den Coninck soude aensegghen, hoe veel schoonder dat haer Suster was als sy, ende haer in allen dinghen te boven ginck. De Dochter alsoo onderrichtet, ende haren Vader ghetrouwicheyt belooft hebbende, wiert ten hove gebracht, ende was ontfangen met groote contentement van den Coninck, die d'outste dochter meynde te hebben, dewijle dat dese hem dochte te wesen de schoonste die hy oyt gesien hadde. De Coninck die was oock licht in dese saecke te bedriegen, want de Vader hadde een soo getrouwen ende neerstighen besorger gheweest van zijne dochter, datter weynige waren die de dochters so wel gesien hadden, dat syse hadden connen onderscheyden. De Coninc die troude de dochter van Ariobarsane, ende wilde oock van de Vader hebben de bruyt-gift, sodanighe als haer toequam: waer af alle de Hof-Heeren ende courtisanen seer verwonderden, wetende wat haet dat hy den vader toedroech, als hem hebbende van zijnen staet berooft ende uyt het Hof gebannen. Sommige presen het werc, als of het voortquam uyt een groote courtoisie, andere die oordeelden geheel het contrarie. Dit dan also gepasseert, de Coninginne gevoelt dat sy swaer was, sy verswijchtet, ende sy sochte alle middelen te bedecken, dat de Coninc het so haest niet weten en soude, na de belofte die sy de vader hadde gedaen. Maer siende dat het onmogelijc was dat sij't langer verborgen soude houden, sy delibereerde den | |
| |
Coninc de geheele saecke te ontdecken dat sy ooc dede, verhalende, hoe veel schoonder dat haer Suster was als sy: doch sy wister met een sodanighe discretie ende voorsichticheyt alles te verhalen, als men weet dat de vrouwen listich zijn, ende cloeck tot hare eygen profijt ende eere. Artaxerses hebbende verstaen het doen van Ariobarsane, hoe wel dat hy zijn huysvrouwe lief hadde, nochtans vertoonde hy hem seer verstoort tegen zijnen schoonvader Ariobarsane, ende daerom, op dat hy eyndelic tot zijn voornemen tegens hem soude mogen commen, hy sant hem wederom beyde zijn dochter, ende de gifte door een Edelman, die bevel hadde om hem te gebieden, dat hy hem soude senden de gene die hy eerst ten huwelijck hadde begeert, ende niet sonder hem te verwijten zijn faute, van den Coninc also te hebben bedrogen hem sonder reden also verachtende, ende de Coninclijcke Majesteyt bespottende. Den Vader siende dit wedersenden van zijn dochter, ende verstaende de clachte des Conincs, en gaf hier op geheelic geen antwoort, alleenlijc ontfinc hy sijn dochter met een goet aengesicht, met eenen wel caresserende den Edelman diese brachte, den welcken hy seyde tot een excusie, dat hy bedroeft was dat hy den Coninck voor dien tijt niet en mochte gehoorsamen also zijn outste dochter seer sieck was, gelijc hy den Edelman dede sien: hem wel belovende, dat so haest als sy gesont soude wesen, dat hy niet failleren en soude, den wille zijns Conincks te voldoen, ende zijn schuldighe plicht, als die gheboren was, om den Coninc tot allen tijden, in alle ootmoedicheyt te dienen. d'Edelman hebbende gesien de siecke dochter, die is weder gekeert tot den Coninc die sich liet payen tot der tijt dat de dochter genesen soude zijn, ende Ariobarsane zijn belofte soude houden. Die ooc daer in niet en failleerde, want so haest als de dochter gesont was, twelcke geschiede, na dat de joncste dochter des Conincx vrouwe, int kinderbedde was geweest, so heeft hyse beyde wel bestelt, ende met een goede compagnie wel voorsien, beyden na den Coninc gesonden, daer zijnde gecomen, een van de dienaers van Ariobarsane die heeft tot den Coninck gheseyt, dat de Vader hem niet alleenlijck en sonde een van de dochters, maer ooc alles die hy hadde, als den ootmoedichsten
| |
| |
ende willichsten Dienare zijns Hofs. De Coninck siende dat dese noch was een van de beleeftheden van Ariobarsane, die nam den offer aen, maer de zijne wederom nemende, hy gaf zijnen Sone Cyrus de outste Dochter, dat hyse ten wijve soude nemen: dit den Edelman Ariobarsane aengheseyt zijnde, dat gaf hem een onuytsprekelijck contentement ende wel-ghenoeghen, siende dat het beter ginck als hy oyt hadde derren verwachten: ende om een volle vreucht te maecken in den bruyloft, hy sont het nieuw-gheboren Kindt, seer rijckelijck toegemaeckt, aen den Coninck tot een gheschenck, dat eenen jonghen Sone was, die den Coninck soo wel gheleeck als een droppel water het ander doet. Den Coninck verwondert van een soodanich gheschenck ende noch meer als hy verstont dattet zijn eyghen Sone was, soo door het versekeren van de Coninginne, als om dat een yeghelijck versekerde dattet was zijn eyghen aenghesicht, moeste bekennen dat hy by naest in beleeftheyt van zijnen Vassael overwonnen was, maer het behaghen dat de Coninck hier in hadde was soo groot, dat hy vergetende alle de hoocheyt, ende alleenlijck begerich om aen Ariobarsane te betoonen dat hy niet verdragen en conde dat hem yemant te boven soude gaen in magnificentie ende heerlickheyt, hy besloot daerom een saecke te doen, de welcke geheelijck te boven soude gaen de groot-moedicheyt van den andere, ofte daer door dat hem een wech gheopent soude worden tot een doodelijcken haet, waer door hy rechtveerdlijc wraecke soude nemen, van t'gene dat hy sonder onrecht aen eenen onooselen niet en conde doen. Nu de Coninck die hadde maer een eenige Dochter, de welcke hy bewaerde, om die te huwelijcken aen eenighen Vorst ende grooten Heere, om met hem in verbintenisse te commen, tot versekeringhe van zijn lant teghen zijne vyanden.
Dese Dochter gedenckt hy te schencken aen Ariobarsane ende hem die ten huwelijcke te gheven, hoe wel dat hem dochte, dat hy sich te seer vernederde, ende dat hy zijn bloet onghelijck dede, dien menghende met zijn eyghen Dienaer. Maer den lust die hy hadde van zijnen | |
| |
schoonvader in liberalicheyt ende heerlickheyt te boven te gaen, dede hem alle respect vergheten met desen propoost, dat een deuchdelijck Man, gheen vrouwe en soude connen vinden van soo hooge ende Edel bloet als sy mach wesen, of hy en gaetse noch in hoocheyt te boven. Ende alsoo liet hem bevelen ten Hove te commen, die welcke, niet denckende op een soodanighe alliantie, soo qualijck over een commende, hoe wel dat hy was van soo hooghe ende doorluchtich bloet als yemant in Persien was, hy is ten hove gecommen, ende den Coninck de reverentie doende, hy wiert tamelijck wel ontfangen, ende met wat vriendelijcker aenghesicht, als hy eenighe tijt te voor, van den Coninck was ghescheyden, ende van het Hof. Weynighe dagen daer na de Coninck willende in't werck stellen, t'ghene dat hy in zijn moet besloten hadde, hem hebbende gheroepen voor alle Heeren van het Coninck-rijcke, seyde tot hem: Ariobarsane, siende dat uwe Dochters wel ende hooch versien ende bestelt zijn, ende dat ghy zijt sonder vrouwe ende kinderen, die u in uwe ouderdom moghen vertroosten, ick wil u een geven, van de welcke ghy rechte oorsaecke sult hebben, om u te contenteren. De goede Edelman, die niet en wiste wat voor een de Coninck hem gheven wilde, die onderwierp sich terstont de goede geliefte des Coninckx, die oock terstondt zijn Dochter dede brenghen wel pompeuselijck ghecleedt, willende ende ghebiedende dat Ariobarsane haer terstont soude in teghenwoordicheydt van allen, ten huwelijcke nemen, die meer door bedwanc als met wille, de conditie aennam, maer met soo onvriendelijck aenghesicht, ende soo weynich zijn nieuwe Bruyt caresserende, dat de meestendeel van de courtisanen hem seer mispresen ende beschuldichden van groote onbeleeftheyt, hem achtende voor een die onweerdich was, een soo fraye Princesse, ende de verbindinghe met eenen soo grooten Coninck. Oock selfs, doen een yeghelijck sich verheuchde, ende de Coninck selve hem liet vinden inde dansen, om zijn Dochter te eeren: de Bruydegom die sat bedroeft, gheheel fantastick, ende tot alle propoosten knaghende zijn naghelen. Maer eyndelijck | |
| |
besluytende dit voor by te gaen met een ghelijcke hoocheydt ende magnificentie, als zijne andere daeden, hy gaf daerom noch den selven avont van zijn Bruyloft een treffelijck Bruydtgifte aen zijn nieuwe huysvrouwe, even soo veel namelijck als de Coninck haer mede tot een bruylofts gave hadde gheschoncken, den Coninck dat selve wederom sendende, ghelijck of hy de selve niet van doen en hadde ghehadt, ofte sich grooter achtende als den Coninck, die ghelijcke mildicheydt hadde ghebruyckt in het trouwen van zijn dochter. Dese zijn laetste liberaelheyt ende hoochmoedicheyt soude hem bynaest het leven ghecost hebben, want de Coninck wiert daer door so vervult met toorne, van sich te sien verachtet van zijn eyghen Vassael die zijn heerlijckheydt sochte te verduysteren, ende dattet weynich scheelde, of de Coninck soude hem hebben doen massacreren ofte doot smijten, of ten minsten hem in eeuwich banissement ghejaecht. Des Conincks toorne wert een yeghelijck wel ghewaer, want zijn aenghesicht gaf ghenoech te kennen de verstooringhe zijns hertes: maer d'oorsaecke en was niet bekendt, ghelijck de Coninck altijts verborghen hadde t'ghene hy sochte teghen Ariobarsane, die by hem in haet zijnde, eyndelijck de vruchten daer van heeft gebaert. Dese soo groote ende soo haestighe alteratie des Conincks, bracht een yeghelijck in groote verwonderinghe, ende daer en was niemant soo stout, die hem daer van dorste spreken. Nochtans alsoo de Persiaensche Coninghen, alsoo gheseyt is, van hare onderdanen als Goden gheeert wierden, soo hadden sy een Wet ende ordonnantie onder hun, dat so menichmael als den Coninck grootelijcx vertoornt ende verstoort was, dat hy d'occasie ende d'oorsaecken aen den grooten raet moeste seggen: de welcken so sy bevonden dat de Coninck om cleyne oorsaecken ende sonder recht verstoort was sy deden haer best om hem te stillen: maer daer sy een rechtveerdighe oorsaecke vonden, ende dat haren Coninck met recht was vertoornt, men procedeerde doen met den ghene die daer van d'oorsaecke was, ende hy wiert ghestraft na verdienste, soo door ballinckschap, als dickwils oock | |
| |
door de doot: ende dit oordeel was sonder appel: hoe wel waer is, dat de Coninc als den souvereynen Heer, mochte haer in veranderen, t'sy tot verminderinge van de straffe, ofte om geheelijc te verlossen ende te absolveren den criminelen, hem doende zijn faute bekennen. Also procedeerden de raetsheeren na de strengicheyt van het recht, volghende de wetten ende de costuymen van het Coninckrijcke, sonder de justitie eenichsins in te breken: ende de Coninck sich tusschen stellende, die ghebruyckte ghenade ende gratie, gelijck dit noch in Vranckrijcke gebruyckelijc is.
Artaxerses dan wordt ghedwonghen, (doch met zijn eyghen wille) door de Raetsheeren, volghende de statuyten des lants, de oorsaecke zijns toorns te openbaren, met den ghene diese hem ghegheven hadde.
Alles zijnde gehoort, Ariobarsane wort geexamineert, ende bekende door der hoocheyt zijns gemoets, dat hy niet en conde verdragen, dat hem yemant in courtoisie soude overwinnen. Sijn proces wort gehmaeckt, so wel op dese hovaerdie, als om de cleyn achtinge die hy hadde betoont des Conincks Dochter, als ooc om de vermetelheyt, dat hy hem veronweerdicht hadde den Coninck daer voor te dancken: houdende alle voor resoluyt ende gewis, dat die gene die een sodanige maniere van doen ghebruyckte tegens zijnen Heere, dattet niet anders en conde zijn, of hy moeste in zijn herte bedeckt hebben eenige conjuratie ende veraderlijck voornemen, sich also willende in gelijckheyt ende hoocheyt stellen neffens zijnen Coninc, den welcken hy schuldich is alle respect, eere, ende gehoorsaemheyt: ende op dit arrest wort gesententieert, dat Ariobarsane onthooft soude worden, als eenen rebel.
Maer om dat hy een seer treffelijck Man in zijnen tijt hadde geweest, ende de voorneemste des Coninckrijcx, soo bracht de sententie mede, dat hy heerlijck ghecleet soude worden, ende met laurier gecroont, ende also ter plaetse des gerichts soude ghebracht worden, tot een teecken van de cloeck-moedicheyt zijns ghemoets, ende om dat hy sich in magnificentie gelijck zijnen Coninck ghehouden hadde: maer dat hy zijnde ghecommen op het schavot, dat-men hem daer alle die cleederen ende verciersels af nemen | |
| |
soude, ende het hooft afhouwen, om dat hy teghen den Conink ghemurmureert hadde, ende hem tot toorne hadde ghebracht, door zijn hoochmoet ende verwaentheyt.
Ariobarsane hebbende de wreede sententie zijns doots ghehoort, hoe wel dat hy patientelijck, ende met een groote stantvasticheyt betoonde de sekerheydt ende het goede ghemoet dat hem tot desen stap vergheselschapte, ende hy soo seer niet verbaest en was dat hy onder een wreede slach moeste buyghen, nochtans conde hy qualijck verberghen de passie zijns hertes, om dat hy sach zijne vyanden over hem triumpheren, als die vercregen hadden de uyterste wille harer begeerten, tot het verderf zijns levens ende reputatie. Maer eyndelijck sich vertroostende in de oprechticheyt zijner conscientie, versekert zijnde dat hy onnooselijck henen ginck tot den stoel der Goden, hebbende ontfanghen met ootmoedicheyt zijn sententie, hy sprack met een lachende aenghesicht: Dit eenich goet resteerde my noch, tot vervullinghe mijns ghelucks, dat ick soo liberael mochte wesen voor mijnen Coninck, tot het uyt gieten mijns bloets ende leven, dewijle dattet hem belieft dat ick als een sacrificie tot zijnen toorne sal wesen. Ende hoe wel de gheheele werelt wel sal sien, dat de doot wel macht heeft my te berooven van dit leven, maer niet om mijn te ontnemen mijn liberaelheydt ende ghewoonlijcke mildicheyt ende beleeftheyt. Hy maeckte zijn Testament alsoo sulcx toeghelaten was van de Wetten des lants, waer in hy den Coninck niet en vergat, noch Cyrus des Conincks Sone zijne swaeghers, noch de ghene die hy onlancks hadde ghetrout: T'welcke een sodanige compassie stelde int herte van een yeghelijck, uytghenomen eenighe van zijner vyanden, datter noch Edele noch onedele en was die zijn ongheluck niet seer en beclaeghde, ja een yeghelijck soude sich gheerne begheven hebben, om hem te helpen verlossen: maer het en was niet gheoorloft een woort te spreken, op straffe van de doot, voor den ghene die eenmael verdoemt was door den hooghenraet: t'gene dat alle zijne vrienden hielt, dat sy voor hem niet en dorfden versoecken aen den Coninck. Den achtsten | |
| |
dach na de coudenmatie, (soo was de constuyme), hy wort gheleydet seer rijckelijck ghecleedt, ende ghecroont met Laurier, tot aen de plaetse des gerichts: Daer worden hem alle die heerlicke ende staetelijcke cleederen uytghetrocken: ende daer en ghebrack nu niet meer, dan datmen den beul teecken dede, om de sententie te executeren. De Coninck hoe wel hy hem wat strengh hieldt, soo hadde hy nochtans een groot berouw, dat hy een so doorluchtich Edelman, die hem een soo ghetrouwe Dienaer was, ja zijn Schoonvader ende Swaeger, tot een so groot verdriet, ende schandelijcke doodt ghebracht hadde. Ende om desen oorsaecke, wilde hy daer selve tegenwoordich wesen, soo om te sien hoe sich den Patien soude draghen, als om door zijn authoritheyt zijn verlossinghe te bevorderen.
Waer uyt men sien can, hoe seer dat de wijste sich dickwils connen vergheten in hare daden, ende richten uyt soodanighe dinghen, die de verbysteringhe haren sinnen ghetuyghen, alsoo dat het dickwils gebeurt, dat sy het te late beclaghen. Alsoo datmen dickwils niet en weet, oftet dwalinghe, ofte verwaentheyt is dat haer alsoo misleyt tot een afgront van soo vele dwaesheydts. Artaxerses die beclaecht nu den ghene, den welcken hy selve hadde op den wech des doots ghebracht, vergeten hebbende, dat een wijsman niet en behoorde te doen, dat hy daer naer beclaecht. Ariobarsane dan, zijnde op het punct van zijn Hooft te verliesen, ende siende den Beul ghereet om zijn officie te doen, hy en betoonde nochtans gheen teecken van verschrickinghe ofte ontstellinghe: ja hy en veranderde noyt zijn coleur, maer zijn aenghesicht was soo cloeckmoedelijck, al of hem de saecke niet aenghegaen en hadde. Waer door, de omstaenders grootelijcx tot medelyden beweecht wierden, bedroeft over het verderf van een soo excelente persone: De Coninck selve siende die onoverwinnelijcke cloeckmoedicheyt ende het stantvastich herte, was boven maten verwondert, niet sonder hem int herte te strijsen, ende zijn ongheluck te beclaghen.
Ende eyndelick zijnde als uyt een slaep gheweckt, hy | |
| |
stont op uyt zijn Coninclijcke Stoel, ende sprack so luyde dat sy't alle verstonden, segghende tot den patient, die den Hals ginck buyghen om den slach t'ontfanghen.
Ghy weet Ariobarsane dat ick het niet gheweest sy, die u gheworpen heeft in de stricken deses onghelucks, maer het zijn uwe daden die u tot de doot ghebracht hebben, ende de Wetten deses Coninckrijcx, die de sententie gegheven hebben. Maer laet de selve my oock wederom gheven de vryheyt, dat ick moghe condemneren ofte vry spreken, als my sal believen. Ick ben hier gecommen om u te verlossen van het perijckel daer in dat ghy steeckt, so ghy immers het leven wilt ontfangen, als voortcomende uyt mijn genade ende goetgunsticheyt, ende ghy belyden sult, dat ghy overwonnen zijt door mijn courtoisien ende beleeftheyt, hopende u te doen ghelooven, wien dat ick ben, ende hoe liberael, doorluchtich ende ghenereus dat mijn herte sy. Ariobarsane dit hoorende, die ginc bedencken het bitter morseel dat hy moeste smaecken, dat al bereydt over zijn hooft hinck, niet so seer door den haet des Conincks, als door de boosheyt der nijdigaers, daerom begon hy sich te verootmoedighen, niet meer om den Coninck te ghelieven als om zijne vyanden van spijdt te doen bersten, die niet anders en sochten als zijn verderf, welckers contentement, hy nu als met eenen slach wilde omstooten. Dat hem beweechde, dat hy het Hooft opheffende, een groote reverentie bewees zijnen Coninck, tot den welcken hy alsoo sprack. Dewijle dattet uwen wille is o machtighe Coninck, dat ick in het leven noch blyve, ick ben te vreden mijn leven nu te ontfanghen ende te houden van uwe liberale gunste ende courtoisie: want sonder uwe gratie ende gunste, ick en beghere geensins te leven, ende so ick leve, so ist alleenlijck om u dienst te doen, ende te bekennen, dat ick van u overwonnen zijnde, ick uwe Majesteyt alle tijt alles wat ic hebbe schuldich ben. Ende siende het goet dat ick boven mijne verdiensten van u ontfanghe, so sal ick u noch bidden, dat uwe Majesteyt believe my noch twee woorden te laten spreken, voor dit gheselschap, tot vertroostinge van mijn herte, daer mede ick oock teghen uwe Majesteyt niet en sal misdoen. De | |
| |
Coninc dede hem teecken dat hy vryelijck spreken soude: ende alsoo alle het volck hem goede audientie gaf, hy gebruyckte dese reden.
Daer zijn twee dingen (Heylige Majesteyt) de welcke sonder eenige twijfel wel mogen vergheleken worden, by de ongestadicheyt ende beweginge der Zee baren, die gestadelijck bewecht worden, door de verscheydenheydt der winden ende tempeesten, die de selve gins ende weder worpen ende storten. Dese twee dingen Heere, zijn de gunste ende favuer der machtighe ende groote, ende de liefde der Vrouwen, want het eynde van het een, ende het ander, brengt niet anders mede, als een late berouw aen den ghene die in dese beyde hem versottet. Want wien en is niet bekent de blintheyt der vrouwen in't kiesen der gene die sy beminnen, ende int bekennen van den dienst dat hem wordt betoont, om haer goede gratie te ghewinnen.
En siet-men niet ordinaerlijck, dat sy de beste laten staen, om den erchsten te verkiesen, ende dat sy den getrouwen wechjagen, ende favoriseren den gene die niet minder doen en sal als om haer eenigen behoorlijcken dienst te doen? Ende noch die gene die een sodanige faveur sal vercrijgen, als hy sal meenen dat hy sal wesen op zijn gheluck ende vol vreucht, als dan sal het wesen, dat den storm-windt der fantasticke onghestadicheydt der Vrouwen, hem storten sal in een afgront van ellende, sich siende aengestooten van veelderleye ongheluck, ghelijck een schip dat in't midden van den grooten Ocean, in de aldergrootste storme is dryvende. Maer eylacie Heer Coninck, dit en is niet, ten aensien van de fortuyne, in de welcke sy sich steken, die sich onderwerpen de strengicheyt van het oordeel van een Prince: want de nijdicheyt, de geveynstheden, de verraderien, ende den achterclap, zijn daer in soo ghemeyn, dat hy wel gheinckich is, die noyt en vaert in sulcken Zee, ofte die dat ontloopen can, sonder daer in schipbreucken te doen. Want hoe dieper men daer in comt, hoe claerder voor ooghen dat het perijckel is, ende het verderf schaedelijck. Ende isser eenighe waech-schale van rechveerdicheyt in de handelinge der ghenen die Gouverneren, so ist, dat meesten- | |
| |
deel het gheleyt van dien soo duyster is, dat sy gedreven door de onredelijcke woorden der lasteraers, de schaele ghemeynlijck tot de quaetste partie daelt.
Alsoo is de eenighe nijt, de oorsaecke die daer maecke sulcken vloet ende ebbe, ende alle ruste wech neemt, ghelijckmen siet dat der menschen herten daer mede beseten worden, insonderheyt der onversadelijcke: ende dat isset dat het herte soo ghestadelijcken brant ghelijck het vyer des helles, de verdoemde Zielen doet.
Ia sy is dat vervloeckte Zeyl, dat met zijn dickte verhindert, dat de waerheyt niet ghesien en can worden, dat het oordeel der wijste verduystert, ende verkeert de sinnen der ghener die de verstandichste zijn, causerende meer als duysent onrechtveerdiger handelingen in het leven der menschen, doenden noch dat de beste sich laten gheleyden door de fantasien van andere, ende door haer eyghen passien overwonnen, dienen slechs den nydighen tot Dienaers van de Tirannie die sy in Haer herte bedeckt draghen. Dit can nu mijn fortuyne ghetuyghen, ende het ongheluck dat my ghevolcht is, can het versekeren, de welcke ick niet en wijte de Majesteyt mijns Conincks ende souvereyn Prince, in den welcken ick sien blincken dat eyghen beelt van alle courtoisie, beleeftheyt, ende Hemelsche gunste, maer dat hebben ghedaen de venynighe tonghen der nydige, ende de doodelijcke steken ende scherpe lancien der ghenen die mijnen staet ende hoocheyt hebben benijdet, ende ghehatet. Ick segghe dit, O wijse Vorst, ende seer doorluchtich Heer Coninck, voor alle de voochden, Heeren, ende voor het gantsche Persiaensche volck, op dat een yeghelijck bekennen ende verstaen moghe, dat soo ick ghevallen ben in uwen haet, ten is niet gheweest mijnen quaden omganck, noch uwe schult, die ghy zijt als eenen Godt in't oordeel onser daden ende maniere van leven: maer dat het zijn gheweest de nydighe herten die u beweecht hebben, ende Ariobarsane ghestortet hebben in zijnen jammer: Ende Godt sy ghelooft, dat het u belieft my noch in leven te behouden, op dat ghy metter tijt moecht bekennen, dat alle leens ghelijck de | |
| |
groote Monarcke Darius, wiens weerdighen naervolgher ghy zijt, veele cloecke Ridders in zijn Suyte hadde, nochtans noyt maer eenen Zopire en kende, wiens gheselschap hy meer achtede als alle conquetten des werelts: also oock onder so vele dienaers die u eeren ende dienen, ghy en sulter gheen sien die can ende derf sonder te failleren, met my verghelijcken, soo in goede wille, als in daet, om uwe Majesteyt ootmoedigen dienst te doen. De Coninck hoorende dese woorden van Ariobarsane, die meer als warachtich houdende, ende hebbende een behagen gehadt aen den frayen discours, hoe wel dat hy sich ghevoelde ghenepen, ende geraeckt in de conscientie door de schoone sententien van den Persiaen, so wast, dat hy (ghevoelende dat de waerheyt was aen de syde deses orateurs, ende dat zijn oratie dienstich soude zijn voor de nacommelinghen) hem seer prees over zijn wijsheyt, ende dede hem van het schavot af commen: die met zijn costelijcke cleederen wederom ghecleet zijnde, quam den Coninck bedancken, ende badt hem om vergiffenisse van't ghene dat hy tegen zijn Majesteyt hadde misdaen, bekennende overwonnen, ende meer als gheobligeert aen zijn Majesteyt, dat hy hem het leven hadde gheschoncken.
Artaxerses ghevoelende dat zijn herte weeck wiert, die ontfinck hem seer gracelijck, ende omhelsde hem met groote vriendelickheyt tot een teecken van liefde ende van pardoen, ende in het Coninclic Paleys hebbende gheleydet, en stelde hem niet alleenlijck wederom in alle zijn voorgaenden staet, maer maeckte hem Lieutenant Generael van zijn Majesteyt over alle zijne landen ende heerlickheydt, hem ghevende voor hem ende voor den zijnen de Stadt van Passegarde, daer men seght dat het Graf was van den grooten Coninc Cyrus, die het Keyser-rijck van den Meden ontnam ende steldet in handen der Persianen, ende die teghen den Schijten uyt-treckende, overwonnen wiert, ende ghedoodt van de Coninginne Tomiris overwonnen van desperatie, om dat Cyrus haren Sone hadde doen sterven.
Siet hier hebdy het spel van de menschelijcke dingen, | |
| |
ende wat sekerheyt datter is in't gene dat sy noemen het geluck des werelts, daerom dat niet sonder oorsaecke, de wijlen voortijts (hoe wel sy geen oprechte kennisse Gods en hebben gehat) een seker rat der fortuyne, de welcke ront gaende, den eenen somtijts om hooch verheft, den anderen wederom om leech worpt van den hoochsten trap der eeren: van de welcke ghy geen schoonder beelt en soudt connen sien in de comstige tafereelen van Cebes Shebanus, als hier int leven van dese Ariobarsane, die d'een tijt verhoocht is geweest, dan om leech gestooten, ende getormenteert door de ongestadicheyt deser werelsche fortuyne. Hier sullen de geluckige leeren, sich op haer voorspoet niet te betrouwen, noch verlaten: Want Cresus den Coninck van Lijdien, den grootsten ende rijcsten van zijnen tijt, die dient ons ooc voor exempel, dat de fortuyne meer speelt met de groote, ende teghen hem sich met groote gewelt stelt, ende het quader als den gene die met weynich te vreden zijnde en vreesen geen so hoogen val: ende die gene die schijnen verstooten te zijn, t'sy door haer eygen schult, ofte door d'ongunste der fortuyne, die en sullen sonder troost niet wesen, gedenckende, ten can niet anders wesen, na den storm ende onweeder steeckt de Sonne wederom zijn hooft uyt ende laet zijne straelen sien, also connen sy na de droefheyt wederom met Ariobarsane verheucht worden. Eyndelijc sullen de cleyne hier een spiegel hebben, dat sy leeren, sich te wachten, met de groote niet te stoutelijck te spelen, want de Mogende deses weerelts die gelijcken hier in den Leeuw, die met de Hondekens speelt, so langhe als het Hondeken in ootmoedicheydt sich onder hem buycht, maer so haest hy dat vergeet, ende begint het Hooft wat op te heffen, hy wort tot een spijse voor den gene, die hem eerst voor een plasier gehouden heeft. De Historien zijn so vol van sodanige exempelen, dat ick daerom mijn discours hier sal eyndigen, met de mijne, my voor dese reyse contenterende: op dat ick op mijnen voor begonnen wech moge voort gaen, ende u den appetijt moge verwecken met een verscheyden smaecke van veelderleye profijtelijcke Historien. Dese Artaxerses die heeft gheregeert vijfthien jaren, den welcken gesuccedeert heeft Sapor die de Christenen seer vervolghde, also men dat leest in de Kerckelijcke Historien.
|
|
Auteursrechtvrij