Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers

Den tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes

Lauraes Klaegh-Liedt, Over d'ontrouw van 'er Minnaer.

Stem: Die mint die lijdt veel pijn.

ACh sal mijn droevigh hart
Versincken t'eenemael, en smoren in 't verdriet?

[p. 166]

 

Ach! sal die groote smart

 

Bedrucken langh, elaes! mijn ziel, of salse niet?

 

Sal ach! mijn pijn

 

Staegh altijdt duerend' zijn:

 

Sal ick mijn levens endt

 

Dus verslijten in torment?

 

2 Segh lincker heb ick niet

 

Al 't geen ick maer en wist, aen u geopenbaert?

 

Al wat my was gheschiedt,

 

Hoe heymelijck het was,

 

Ick hebbet u verklaert;

 

'k Heb u gheseydt,

 

Wat my om 't Harte leydt,

 

Van 't diepste dat ick weet,

 

Deed' ick u recht bescheet.

 

3 En soudt ghy my dan noch

 

Verlaten, als een Sloof, of al te slechten Sloor?

 

Ach! ach! dat sulck bedrogh

 

My nimmer immermeer kom van Phylander voor,

 

O! boose daet

[p. 167]

 

Die 't al te boven gaet,

 

'k Weet niet hoe een ghemoet

 

Soodanighen onmin voet.

 

4 Ghy hebt gheseydt wel eer,

 

Ick sal u, waerde Lief, verlaten t'geener stondt,

 

Doet my die loft'nis weer,

 

Gelijck ghy over langh my deed' met Hant en Mont:

 

Doet ghy het niet,

 

Soo naeckt u swaer verdriet;

 

Soo sal de goede Godt

 

Drijven oock met u de spot.

 

Tranen tuygen treuren.

 

De ontrouw in de Min verweckt aen Jonghe herten,

 

Het zy aen wie het zy, niet weynigh droeve smerten:

 

Ghy die 'et lieven lieft, en Liever lieft dan niet,

 

Maeckt datmen ontrouw noyt in uwen handel siet.

Trouw voor Goudt.