Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers

Den tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes

Geestelijck Mey-Liedt.

Stemme: Balet de Bronckhorst.

HArderinne,
Die Christus tot een Harder // verkoren hebt:
Ick beminne
V, om dat ghy niet varder // u lust en schept;
Ick bemin d'ootmoedigheydt Christi,
En schep behagen // in sijn Cruys-dragen // ick wil hem vragen
Om sijn Trouw: och hoe soet, hoe soet, hoe soet,
Och hoe soet is dat ghevry?

2 't Soetste leven

[p. 86]

 

Dat is met Godt vereenight // te wesen hier:

 

Als sint Steven,

 

Die ter doodt wierdt ghesteenight // om 't Minne-vyer,

 

Dat hem dede sien ten Hemel-waert,

 

Nae Syons Coning // die sijn vertoningh // deed' in sijn Wooningh,

 

Met de vrucht van het Cruys, het Cruys, het Cruys,

 

Och! het Cruys veel blijdtschap baert.

 

3 Vreught be-erven

 

Al die met Christo lijden // druck en verdriet,

 

En soo sterven:

 

Sy singhen met verblijden // het Nieuwe Liedt.

 

Salomon heeft hem wel wat verheught,

 

In het aenschouwen // van al sijn Vrouwen // die hy ginck trouwen,

 

En ander: maer wat ist, wat, ist, wat ist,

 

Och wat ist by 's Hemels vreught?

 

4 Wat 's de Werelt

 

By Christus te ghelijcken // wiens Scepter, kroon

 

Is beperelt

 

Met gulden Heyl'ge Rijcken // in 's Hemels Throon;

 

Wat 's 'tgevolgh van 't ghene datse doet?

[p. 87]

 

Een pijnlick wroegen // en ongenoegen // ick wil my voegen

 

Aen de voeten Christi, Christi, Christi,

 

Och Christus jock is soo soet.

 

5 Trou moet blijcken

 

Aen Christus onsen Heere // en Bruydegom;

 

Wilt niet wijcken

 

Van sijn heylsame Leere // in 't Christendom:

 

Spreeckt met Godt, 's Nachts op u Legerstee.

 

Schept u vermaken // in Syons saken // wilt 't Hemels smaken;

 

O Herderin dit is, dit is, dit is;

 

Och! dit is u Roosen-tree.

 

6 Wilt soo weyden

 

V Schaepjes nae Godts wille // onder het Cruys,

 

En hier leyden

 

Een effen leven stille // in 's Heeren Huys:

 

Hend' ist end' van al des Vleys wellust:

 

Dus wilt lief-kosen // de gulden Rosen // die eeuwigh blosen;

 

Gaet u self uyt, in Godt, in Godt, in Godt;

 

Och! in Godt is eeuwigh rust.

Hend' ist end'.