Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier–
AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
Toon: Tweede Carileen. Of: Spoed' u voetjes treedt, &c.
WAerde Kuysheyt, Hemels Kint,
Van den Heer en
| |
[pagina 13]
| |
 yder een bemint:
Wiens gepronck // wiens gegluer //
En ghelonck, En gelaet
Is der Deughden Allerhooghsten graedt:
Het is een Deugt,, 't Is een vreugt //
Die de Jeught Meer bepraeldt,
Als het Goudt, Hoe seer 'et straeldt:
't Is een schat // Die het padt //
Nae de Stadt henen leydt,
Daer men
| |
[pagina 14]
| |
 noyt ween-ooght, snickt, of schreyt.
2 Ioseph, Spiegel van de Ieught,
Deftigh beeldt van eerbaerheydt en Deught;
Sedigh hert // Die de schimp
En de smert // Van de Vrouw'
Vaeck wou lijden // En noch blijven trouw;
Die Liever vloodt // In de noodt,
Totte doodt // Dan u Heer
Gantsch te brenghen // Tot on-eer:
Die u zinn'// Op 'er Minn'
En ghewinn'// Niet en hecht',
Maer u droegh // Trouw, ghelijck een Knecht.
3 Lof eerwaerde Kuyscheydts glans,
Ghy verdient een versse Rose-krans,
En een Croon // Op u hooft,
Tot een loon // Voor u strijt:
Om dat ghy ons // Soo een Voorbeeldt zijt,
| |
[pagina 15]
| |
Op Kuyscheyts baen // Die wy gaen
Nu voortaen // Stadigh voort
Moeten treden // Alst behoort:
Lof ô! Helt,, Die in 't velt
Hebt ghestelt // Al u macht,
En de lust,, Heel hebt t'onderbracht.
Wie hier sijn levens loop in dees bevleckte weereldt
Met Kuysheyt, Deught, en Tucht, en Zedigheyt bepeerelt,
En 't onghenaeckb're licht in heyligheden vreest,
Sal Godt soo lieftal zijn als Ioseph is gheweest.
Liever. |
|