Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

[p. 524]

Slotrede.

Melior est finis orationis quam principium.
Het einde van eene rede is beter dan het beginsel
Eccl. VII, 9.

1. In 't leven van den heiligen Hilonius kan men, by der oog, naspeuren hoe wonderbaer God in zyne heiligen is, vermits hy van steenen ware kinderen en volmaekte navolgers van Abraham maken kan. Ware Hilonius, door de aenbiddelyke schikkingen van God, uit zyn vaderland niet weggerukt geweest, mogelyk zou hy nooit de gaef des geloofs ontvangen hebben, en in plaets van in den hemel te zegepralen, zou hy nu eeuwig in de hel branden. Zoo heeft dan de heilige Hilonius zyne christenwording en zyne heiligheid aen de hardste beproevingen te danken gehad!

2. Van den oogenblik af dat hy het heilig Sakrament des Doopsels ontvangen had, verliet hy den ouden mensch om zich met

[p. 525]

den nieuwen te bekleeden. Zyne kindsche jaren afkoopende, welke hy verloren en versleten had, in de duisternissen des heidendoms, betrachtte hy altyd, in den staet en ouderdom die hy beleefde, en in alle hoegenaemde omstandigheden, volmaekt te wezen.

3. De levensbaen der regtveerdigen, zegt de Heilige Geest, is even als een blinkende licht, hetwelk voortgaet en groeit tot op den volmaekten dag van d'eeuwigheid⁽¹⁾. Zoo is 't leven van den heiligen Hilonius geweest. Naermate hy voorderde in jaren, nam hy ook in deugd en heiligheid toe. Hoe ouder hoe vuriger. Hy was vernuftig om middelen uit te zoeken om tot hoogere volmaektheid op te stygen. Begaf hy zich tot het priesterschap, 't was om in dien verheven staet zichzelven en zyne naesten te heiligen; aenveerdde hy 't kloosterlyk leven, 't was om volmaektelyk de evangelische raden te konnen uitoefenen; wierd hy einde-

(1) Semita autem justorum quasi lux splendens, procedit et crescit usque ad perfectam diem. Prov. IV, 18.

[p. 526]

lyk kluizenaer, 't was om, ten innigste mogelyk, zich met God te vereenigen. Hoe nader het einde zyns levensloop, hoe ryper voor d'eeuwigheid!

4. Van 't hoogste des hemels schynt hy tot ons te roepen: Volgt my na, even als ik Christus nagevolgd heb⁽¹⁾. Betracht alles wat waerachtig, eerlyk, regtveerdig, beminnelyk, stichtelyk, deugdelyk en loffelyk is. Doet hetgeen gy van my geleerd en ontvangen hebt, hetgeen gy van my hebt hooren zeggen, en hetgeen gy in my gezien hebt, en de God van vrede zal met u wezen⁽²⁾.

(1) I Cor. IV, 16.

(2) Philip. IV, 8-9.