Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

§ III.
Hy wordt door Eligius afgekocht.

Vendiderunt eum.
Zy hebben hem verkocht.
Gen. XXXVII, 28.

Ten dien tyde leefde te Parys, in 't hof des konings, een heilig man, genoemd Eligius, die van Clotarius II, om zyne ervarenheid en uitstekende deugden, tot het muntmeestersambt verheven geworden was. Dien man mogen wy hier niet laten varen, met hem in 't voorbygaen te begroeten; hoogst betamelyk is 't dat wy van hem een wydloopig gewag maken, omdat men hem, zoo dikwyls, in 't vervolg des levens van Hilonius ontmoeten zal.

[p. 459]

Welnu, Eligius was het voorbeeld der hoofdstad van Frankryk. Hy ging regelmatig naer de kerk om de goddelyke diensten by te wonen, en de onderwyzingen te aenhooren, welke aldaer gegeven wierden. Men kan niet genoegzaem bewonderen zyne openhertigheid en voorzigtigheid, zyne zachtmoedigheid en dienstwilligheid. Ofschoon bestierder der munt, zoo als verscheidene gouden geldspecien, geslagen met zynen naem en tot heden bewaerd, nog getuigen, liet hy daerom niet na zelf in 't goud en zilver te werken. Onder den arbeid, had hy voor zich een christelyken boek open liggen, waerop hy, van tyd tot tyd, de oogen sloeg om zich te onderrigten en in de deugd te versterken. Zyne kamer was vervuld met godvruchtige boeken, waeronder prykte het H. Schrift, hetwelk hy dagelyks, met den grootsten eerbied, las. In 't eerste dat hy in 't hof verkeerde, droeg hy kostelyke kleederen; maer, onder zyn praelgewaed, had hy een rouwen harengordel. Naderhand begon hy zoo eenvoudig gekleed te gaen, dat de koning hem somtyds van zyn

[p. 460]

eigene kleederen gaf. Zyne milddadigheid tot de armen en behoeftigen kende geene palen, en was zoodanig gekend, dat, wanneer een vreemdeling naer zyn huis vroeg, men antwoordde: Ga in zoo eene straet, en waer gy eene menigte arme menschen zult zien staen, daer woont hy.

Dikwyls vastte hy twee of dry dagen achtereen, zoo dat zyn leven eene gedurige versterving was. Telkens hy vernam dat er zou slavenmarkt gehouden worden, ging hy er naer toe; en altemets kocht hy er een vyftig, zelfs een paer honderd, ja tot dry honderd, in eenen koop. Hy verkocht zyn gouden sluijer, welken hy in 't hof dragen moest, en tot de schoenen van zyne voeten, om destemeer slaven te konnen afkoopen. Onder deze slaven bevond zich de jonge Hilonius, wien God van in der eeuwigheid beschikt had, om vele zielen van de geestelyke slaverny te verlossen.