Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

§ II.
Hy wordt door de roovers van zyn vaderland weggevoerd en als slaef verkocht.

Necesse fuit ut tentatio probaret te.
'T is noodig geweest dat de ramp u beproefde.
Tob. XII, 13.

Dikwyls is de tegenspoed het eerste beginsel van 's menschen geluk; zoo heeft het Hilonius ondervonden, in eenen ouderdom, waer men doorgaens nog niet weet wat dat kruisen en ongemakken zyn. Toen hy omtrent vyftien jaer oud was, zag hy, keer voor keer, zyn vaderland verwoest worden door rooversbenden, dewelke niet alleenlyk plunderden, maer de inwoners, zelfs by geheele troppen, naer andere landen weg-

[p. 457]

voerden om ze, als slaven, te verkoopen⁽¹⁾. Hilonius mogt zich aen 't zelfde lot verwachten. Inderdaed, op zekeren dag van 't jaer 625, viel hy in de handen der roovers, die hem, zonder genade, aen het vaderlyke huis ontrukten. Gelyk er aen 't geweld geen wederstand te bieden is, zoo wierd hy, te schepe, naer de Nederlanden gestierd, en daerna, als slaef, in Frankryk, verkocht. Hoe hard die slaverny aen den jonker vallen moest, kan men ligtelyk bevatten. Maer God, die in zyne wysheid alles bestiert, had zyne inzigten over hem; hy liet deze smertelyke vernedering toe voor zyn geluk. Even gelyk hy met den jongen Joseph was, die door zyne broeders weggevoerd en als slaef in Egypte verkocht was geweest; alzoo zal hy zyn met den kleinen Saksenaer, die als balling uit zyn vaderland naer vreemde landen weggestierd wierd. Hoe verder Hilonius zich van zyne geboorteplaets verwy-

(1) Hedendaegs bestaet de slavenhandel nog ten opzigte der negers of zwarte menschen, nakomelingen van Cham, in Afrika. Jaerlyks worden er velen van hen aen den vaderlyken grond onttrokken, ingescheept en naer de slavenmarkten van Westindië en Zuiderzee vervoerd.

[p. 458]

derde, hoe meer hy zyn geluk naderde; elke stap van zyn vaderland weg, was een stap tot zyn welvaren. Gelyk Joseph na zyne slaverny onderkoning en de behoeder van Egypte geworden is, alzoo zal Hilonius, na zyne vryheid bekomen te hebben, ook eens in 't huis Gods verheven worden.