Deugden-boekje

[p. 75]

Hendrik, terwijl hij zijn' kranken vader helpt.

O wat is dat been gezwollen!

Vaderlief, doe 'k u ook zeer? -

Mooglijk kreegt gij meerder krachten,

Kwam' die koorts toch maar niet weêr. -

Doe geen moeite, lieve vader,

'K heb geduld genoeg, zoo waar.

Niets, hoe moeilijk 't ook moog' wezen,

Als 't voor u is, valt mij zwaar.

'K ware een slechte, ondankbre jongen,

Zoo ik 't mij vervelen liet,

Nacht en dag u op te passen;

Zijt gij dan mijn vader niet?

Hebt gij mij dan niet zoo zorglijk,

Zoo liefdadig opgevoed?

'K weet toch dat ik al mijn leven

Daarvoor dankbaar wezen moet;

En hoe kan ik beter toonen

Dat ik waarlijk dankbaar ben;

Met geheel mijn hart u lief heb;

Mijne kinderpligten ken;

Hoe toch anders, hoe toch beter,

Lieve vader! dan door u,

Nu gij ziek zijt, op te passen?

Nu, mijn lieve vader, nu

[p. 76]

 

Kan 'k u eenigzins vergelden;

 

'K doe 't ook met geheel mijn hart;

 

En zoo 't wenschen iets kon baten,

 

Plotslijk weg ware al uw smart.