|
| |
| |
| |
Amyntas klagten over zyn vertrek van den Ryn.
Toon: Belle Iris.
1[regelnummer]
Gryze Rynstroom, wiens gewelt,
Alle wateren komt tergen,
En uit Zwitserlantsche bergen,
(Als het ys en sneeujagt smelt,
En gehele plassen regent,)
Schiet tot door den stigtschen boôm,
En zo veel landouwen zegent,
Als 'er leggen aan zyn' zoom;
2[regelnummer]
Vloei maar met uw waterkolk,
Duizent mylen neêrgeschoten,
Langs de duitsche zeên en sloten,
Scherremheer van 't vrye volk:
't Zal Amynt niet meer gebeuren,
Dat hy stil en eenzaam zal,
Nieuwe harderswyzen neuren,
3[regelnummer]
'k Zal nooit meer, aan uwen zoom,
Zorgeloos en ombekommert,
Neêrgezeten, en belommert,
Van den breden beukenboom,
Myn Pandores schoonheit pryzen,
Op een nieugesneden halm,
Dat gansch Abtstêe naar die wyzen,
Luistre met een wedergalm.
4[regelnummer]
'k Zal nooit meer by 't Zomerlicht,
Voor het steken van de zonnen,
Aan uw versche en koele bronnen,
In een schaduw, goen en dicht,
My ontschuilen en verlusten,
Daar Pandores poezele arm,
| |
| |
My bedekt, en ik mag rusten,
Op haar boezem zacht en warm.
5[regelnummer]
'k Zal de goelyke Ambrozy
Nooit van minneprikkeling n,
Hooren reppen, hooren zingen,
Scherp geslepen, elk verovert,
En door boeien, styf van klem,
Hout gevangen en betovert.
Door 't vergift van hare stem.
Nooit den zangstryt meer beginnen,
Dien toch Tityr plag te winnen,
Schoon ik vordede door schâ,
En de Boschgodin zelf zeide,
Dat myn zang, schoon van geen stad,
Maar in velt gemaakt en weide,
Ook al zyn volmaaktheit had.
7[regelnummer]
Ik zal nooit meer Koridon,
Myn stokouden buurman, hooren,
Met myn grage en leerzame oren,
Als wel eer, toen hy begon,
Leeuwendaals geschiedenissen,
Uit zyne erfkunde op te visschen,
En hoe 't ons voor eeuwen ging.
8[regelnummer]
Vaer dan wel gewenschte stroom,
Nu my 't nootlot dwingt te scheien,
Die ik nimmer zal vergeten,
Schoon ik ben in 't uiterst Oost,
Of by broeders lyk gezeten,
Daar de Zon het Zuiden roost
| |
| |
9[regelnummer]
Myne ruispyp zoet van klank,
Heilige ik uw' woutaltaren,
Die my 't riet eerst leerde paren,
Veegod Panag neemze in dank;
Schenkze 't puik der jongelingen,
Tityr, wien de vreugt meer lust,
Wyl Amynt, vermoeit van zingen,
Balling zwerft en nooit gerust. M.
Op haar tyd afgeplukt.
|
|
Auteursrechtvrij