Boertige en ernstige minnezangen

[p. 46]

Boerevreugt.

Wat is 't leven zoet,

Dat de Landman voet
Als 't hem alles toelacht vol van spoet,
Wie is zo vol luk,
En zo vry van druk,
Als ik ben, als ik myn vruchten pluk,
O, het stee vermaak,
Is een slegte zaak
By het leven van den boer.
Ik heb den bras van 't gout,
Daar 't de steeman mé houdt,
Myn tapyt is 't weelig woud,
En het gras myn vloer.

Waar schuyl ik voor de lonken,

Van uw klaar gezigt,
Dat my vol vonken,
In de liefde stigt,
Myn boezem al te fel geraakt,
Gevoel ik dat van binnen,
Als een Etna blaakt.

Hoe vrolyk zou ik lyen,

Als gy schoone waart
Gelyk de byen,
Wreed en zoet van aart,
Zy quetzen ons wel overwacht,
Maar geven ook den honig.
Die de wondt verzagt.

[p. 47]

 

De pylen van uw oogen,

 

Die doorwonden my,

 

Toon u medogen.

 

Als de honing by,

 

Genees, genees myn harten wond,

 

Met honigdau en balsem

 

Van uw lieve mond.

 

 

 

J. de Regt.