Sorella

[p. 50]

Chineesche sage

Eenzaam in de hemelweiden,
Spinnend droef haar liefdedroom,
Blijft haar bruidegom verbeiden
't Meisje, van haar lief gescheiden
Door den blanken Sterrenstroom.

Wortelveezlen, herrefstdraden
Spon vergeefs haar wentlend wiel,
Bamboestenglen, lotosbladen -
't Weefsel brak, te zwaar beladen
Met de tranen van haar ziel.

- ‘Zilvernet van manestralen,
Naar de liefste leid mij vlug!
Dat de knaap zijn bruid moog halen,
Over afgronddiepe dalen
Welf een zilverzijden brug!’

Stil naar d' onbereikbare' oever
Strekt de jonkvrouw de armen uit.
Over golven buigt de toever.
En ál droever en ál droever
Klaagt de teedre herdersfluit.

[p. 51]

 

Vooglen zwermen, aangevlogen -

 

Vleugels breidend, rugje aan rug,

 

Welven ze, één door mededoogen,

 

Over Sterrenstroom gebogen,

 

Levenswarm een donzen brug.

 

 

 

Eens in 't jaar - 't getal is zeven,

 

Nacht en maand, de sage luidt,

 

Over brug van vooglen zweven,

 

Dra door morgenwind verdreven,

 

Herdersknaap en Spinwielbruid.