Sneeuwvlokken

[p. 135]

LXV.
Verrezen Liefde.

Doorvlecht met roze en hyacinth mijn haren!
Mijn doode Liefde is uit haar graf verrezen.
Bestrooi haar pad met bloemen uitgelezen,
Laat wierookgeur ten blauwen hemel varen.

O zie! zij nadert, schooner dan voordezen.
Begroet haar komst met schettrende fanfaren,
Paar fluitmuziek aan 't blijde spel der snaren
En zing: - O Liefde! o wezen van mijn wezen!

Ik volg alom uw zegenrijke vanen
En zing voor u de schoonste mijner oden,
Schenkt ge ook mijn beker boordevol met tranen.

En, daalt gij weer in 't lichtloos rijk der dooden,
Ik ga met u - en 'k zal met u verrijzen,
Uw knie omarmen en uw wondren prijzen.