Natuurpoëzie

[p. 17]

Mat glimt de zon

Mat glimt de zon door duivegrijze lucht,

Gelijk een schaal van dofbeslagen tin.
Door 't rosbruin veld, voor winterkoorn-gewin,

Stuurt zwaar een blonde boer de ploeg. Zoet zucht

De zoele windvleug van het herfstbegin,

Van de ijle boomen door de bleeke lucht

De blaadren jagende, als een vogelvlucht,

De donkre voren van het ploegland in.

Traag zwoegend, stapt het breedgeschofte paard

En als een waaier zwaait zijn blanke staart

En 't kouter zilvert in het late licht.

Nu wilde ik streelen 't milde moede veld,

Tot geven weer gepraamd met fel geweld,

Gelijk een smartdoorkorven aangezicht.