Morgenrood

[p. 16]

VIII Verwondering

Ik hield uw hand vast en de zon ging onder
En kleurde rood de huizen langs de gracht.
De donkre boomen suisden heimlijk zacht.
En 'k voelde opeens mijn leven als een wonder.

- Hoe kom ik hier? Wie heeft mij hier gebracht?
Vanwaar? En diep bewust en vreemd bizonder
Voelde ik dat uur. 'k Zocht niet naar woordenzonder
Veel woorden leefde ik, kind dat eenzaam dacht -
'k Zie duidlijk weer, in duizelver verleden,
Als toen uw hand er leidde trouw mijn schreden,
Dien weg, dien 'k nooit met u meer zal betreden,
Dien 'k weer aanschouw in de ure van mijn dood,
Waar uit den vrede van mijn kinder-Eden
Mijn ziel ontwaakte in zomeravondrood.