Eenzame bloemen

[p. 102]

XLII.

Daar schitterde een lachje om uw lippen; ik dronk

Uw zielebetoovrenden glimlach.

't Was, of mijn een hemel in 't aangezicht blonk,

't Was, of ik de zon aan de kim zag.

- Zoo schoon als een lach om een ernstigen mond

Kan niets, dan misschien wel een traan zijn.

Daar schitterde, wen ik mijn glimlach u zond,

Een perel van liefde op uw aanschijn.