Eenzame bloemen

[p. 78]

XXIV.

Scherp teeknen zich de fijne takjes
Op 't hemelblauw, als zwarte kant.
In 't Westen zie ik breede strepen
Van zilvergrijs niet rooden rand.

En wolken, zachtgetint als rozen,
Die de eerste Junidag ons biedt,
Doorzweven langzaam 't vrije luchtruim.
- De zon gaat onder in 't verschiet.

Nu baden zich de witte huizen
In rooden avondzonnegloed,
Elk venster geeft de stralen weder
En 'k voel dien glans in mijn gemoed.