Eenzame bloemen

[p. 50]

VIII.

Rust in vrede!
Zing het mede,
Adem van den koelen wind!

't Oog geloken,

't Hart gebroken,

Rust in vrede, menschenkind.

Bij de droeve,

Diepe groeve,

Tranen op het bleek gelaat,

Waakt de Trouwe,

Knielt, vol rouwe

Neêr, in slepend zwart gewaad.

- Handen wringend,

Klachten zingend,

Beden stortend op uw graf,

Bloemen brengend,

Tranen plengend,

Smeek ik vrede voor u af.

[p. 51]

 

Zijn uw droomen

 

U ontnomen

 

In de pijn van 't stervensuur,

 

Leven, strijden,

 

Scheiden, lijden,

 

't Is al smart, doch kort van duur.

 

 

 

Rust, vermoeide!

 

Zweef, ontboeide,

 

Ver van 't weenend menschenoog.

 

Rust in vrede en

 

Draag mijn beden

 

Op uw vleuglen naar omhoog!