Eenzame bloemen

[p. 46]

VI.

Langzaam daalt de zomeravond
Van de heuvels in het dal.
Alle vogels zwijgen stille,
Zachtkens ruischt de waterval.

Eenzaam aan de blauwe transen
Blinkt de sikkel van de maan,
Bleek en droevig in een zilvren
Nevelsluier opgegaan.

Bloemen in het gras verscholen
Spreiden geuren in het rond,
't Windje suizelt in de takken,
Blaadren vallen op den grond.

Bleek en droevig zwerft de dichter;
Nergens waar hij vrede vindt
En zijn droomen zweven henen
Op den adem van den wind.

[p. 47]

 

- Vlugge vogels, stroomend water,

 

Zegt mij waar ik rusten zal?

 

- Alle vogels zwijgen stille,

 

Zachtkens ruischt de waterval.