Eenzame bloemen

[p. 43]

III.

Bij sprak tot haar: - Gij zijt mijn bruid,

Wij worden eens een paar

En wat verga, mijn liefde nooit,

Wij blijven bij elkaâr.

Zij sprak tot hem: - Ik wacht op u,

Al was het twintig jaar,

Want onze harten zijn vereend

En blijven bij elkaâr.

Zij droomden lang zoo hand in hand

- Ge hebt mij lief, niet waar?

- 't Zij in den hemel of de hel,

Wij blijven bij elkaâr!

Het was een plechtige eed van trouw,

Een eed is heilig ... maar

Eén woordje heeft ze levenslang

Gescheiden van elkaâr.