Bleeke luchten

[p. 58]

XXIX. Bezonde Wolken.

Bezonde wolken, boden van den blonden
April, ontplooi' in rozelach mijn stroeven
Gesloten mond! laat langer niet bedroeven
Zóo donkre smart mijn ziel, die wil gezonden!

O blonde wolken! blijf' nog even toeven!
Doorblinkt mijn grijzen hemel, godgezonden
Beloften! Zwart en zwaar, als droeve zonden,
Zag 'k winterwolken 't somber ruim doorgroeven.

[p. 59]

 

Ik hef tot u de handen vroom gevouwen,

 

Wijl zoele tranen mij in de oogen beven.

 

 

 

O laat mijn ziel een gouden burcht zich bouwen

 

Van gouden wolken, in de azuren dreven

 

Van eeuw'ge extase en louter lenteblauwen,

 

Waar 'k veilig wone, boven 't lot verheven.