Bleeke luchten

[p. 50]

XXV. Sterfdag.

De goudbezonde blankbezande lanen,

Van lenteloover welvend overhangen,
Waar merels zingen de altijd zelfde zangen

En wind van zee beweegt de bladervanen,

Betreed ik loom, van weemoed bang bevangen.

Hoe zwelt mijn borst van 't wellen mijner tranen,

Die, wild en vrij, een weg zich willen banen

En, de oogen blindend, vloeien langs mijn wangen!

[p. 51]

 

O lieve paden, waar ik zoetjes leidde

 

De moede schreden van die moeder-goede,

 

Die eens mijn schreden leidde zacht! hoe wijdde

 

U voor mijn hart haar bijzijn, wijl 'k vermoedde

 

Hoe zij voor 't lest haar blik in u vermeide!

 

Bij elken stap voelde ik mijn hart, dat bloedde.