Blanke duiven

[p. 71]

XXII.
Geef, nu 'k in twijfel kniel....

Geef, nu 'k in twijfel kniel,
Weer mij de reine ziel,
Heer, die belijdend viel,

Stil voor Uw troon!

Klein voor Uw aangezicht,
God die mijn daden richt,
God voor wien de aarde zwicht,

Hoe ze ook U hoon’!

God die mij dwalen ziet,
Was ik U nader niet,
Voelde ik U Vader niet,

Kindje aan Uw schoot?

Vlied ik de wereld nu,
't ls wijl ze trekt zoo ruw
Liefde die strekt naar U,

Sterker dan dood.

O zoo 'k gelooven mag:
- Eens brengt een rozedag

[p. 72]

 

't Heil dat 'k in droomen zag!

 

Wacht ik in vrêe.

 

Martel dit smartenlijf!

 

Zoo 't met Uw kracht mij stijf',

 

Zoo 't aan Uw hart mij drijf',

 

Duld ik gedwee.