Beeldjes uit vrouwenleven

[p. 57]

Kleedjes naaien

Niet in den naam van 't heilig Christuskind,
Dat in de kribbe weerloos lag en bloot,
Wonder ontsproten uit Maria's schoot,
Die kleedjes naait zij, bladgroen, rozerood,
Violepaars of hemelblauw getint
Of blank als wolken drijvende in den wind,
Maar om haar kind, verzonken in den dood.

Het kindje fluisterde, in den stillen nacht:
- ‘Wijl ik op aard geen kleedjes meer behoef,
Geef arme kindjes kleedjes uit mijn naam.’

O schamel kind! omhull' je 't kleedje zacht!
Zij naaide 't blij, al bleef haar glimlach droef.
En kindje en moeder geven 't kleedje saam.