Beelden en stemmen

[p. 93]

VIII. De non.

Vóór 't prachtvol outer van gedreven zilver,
Waar, tusschen blanke en roode rozen, 't beeldje
Der Moedermaagd, in sneeuwwit fulp gedost, prijkt,
Ligt, in aanbidding, op den lagen bidstoel
Geknield, de jonge non, wier slanke vingren
Een kraal verschuiven van baar rozekrans.
Haar zwart gewaad omhult, in zware plooien,
Den ranken leest, nu deemoedsvol gebogen.
De linnen kap omhuift een bloemenfrisch,
Lieftallig-rein gelaat: een lelievoorhoofd,
Stil droomende oogen, slapen, blauw dooraderd,
Een donzen koon, van hemelliefde blozend,
En lichtbewogen, fijne rozelippen.

[p. 94]

 

Roodgeel, vóór 't altaar, vlammen lamp en waskaars.

 

Een zonnestraal doorgloort het bonte boograam

 

En werpt op grauwe zerk en grijzen pijler,

 

Terzij van 't meisje, een zachten purpergloed.