Beelden en stemmen

[p. 81]

XLIX. Zomerregen.

Met koel gekletter klept de zomerbui
Op 't lommerloof en drenkt het dorstig woud.
Melodisch ruischt de regen, zilverrein,
Op 't smachtend blad en glipt, langs 't glimmend groen,
In stille stralen op de stammen nêer,
Doorsijpelt zode en mos en dringt tot de aard,
Die 't frissche leven inzuigt in haar schoot,
Met duizend monden. Zeegnend zijgt de bui,
Als 't blij geklapwiek van een vogelzwerm
Of 't spranklend vallen van een springfontein.