Beelden en stemmen

[p. 65]

XXXIV. Zonnerust.

Nu werpt de zon, een moegestreden held,
Zijn bloedrood zwaard op 't vlammend wolkenbed,
En zinkt, onmachtig, in den purpren schoot
Der westerkimme, die zijn hoofd omkranst
Met roode roze en gele crocusbloem.
En dartel blaast de bolgekoonde wind,
Een speelziek knaapje, in 't rozig wolkendons,
En jaagt de vlokken door de gouden lucht.