De singende swaens toe-gift boven den lof-sangh der heyligen bestaende in verscheyde geestelijcke liedekens
(1655)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem: Soud' 't in de nacht niet duyster wesen. Ofte: Droeve Princesse! waer wilt ghy vlieden. Ofte: Nu is den tijdt en de uyr gekomen. Ofte: Schoonste Lerinde. Ofte: O Magdalena! die om uw' sonden. Nu is den dagh, en de uyr ghe-ko-men,
Dat ick van Dichten op wil staen:
Ick heb den Zomer alree ver-nomen,
Ick meen eerstdaeghs van huys te gaen.
Ick meen mijn gheest
| |
[pagina 122]
| |
 een weynigh te vermaecken,
In des ziele-saecken,
Tot mijn eyge rust:
Des wil ick nu mijn schrijven wat gaen staecken;
Dit is niet te laecken,
't Is een goede lust:
Den boogh en mach gespannen staeghs niet zijn;
Te reysen nu en dan, is soo goet als medicijn. Den boog en.
2. Dan waer na toe wil ick my begeven,
Wie is 't dien ick besoecken sal?
Het is een Man, wien ick in mijn leven
Altijdt bemint heb sonder gall.
't Is eene Steen, op wien ick vast mach bouwen,
Wien ick mijn betrouwen
Mach in alle strijdt.
't Is eene Steen, waer aen ick my wil houwen,
Waerdich aen te schouwen
T'allen stondt en tijdt,
Die nu gedient heeft vijf-en-twintich jaer
Den alderhoochsten Godt, voor Priester aen 't Outaer.
3. Ick wil geluck aen die Man gaen wenschen,
| |
[pagina 123]
| |
Duysend' geluck aen desen Steen;
Die by den Heer heefy wel duysend' menschen
Voort g'holpen door sijn goe' gebe'en.
Die meenigh mensch dee laten sijn gebreecken
Door sijn yv'rich preecken,
En sijn soete spraeck:
Door wiens gesach (soo 't dickmaels heeft ghebleecken)
Treurich is geweecken
D'afgevallen Draeck,
Die als een Leeuw gestadich omme-gaet;
Den welcken desen Steen, of Steen-rots teghen staet.
4. 'k Wensch U geluck, ô Spiegel der Heeren!
'k Wensch U geluck, ô vroomen Heldt!
Op 't woordt van wien Godt sich komt verneeren
Op dese aerd' uyt 's Hemels veldt.
'k Wensch U geluck, om dat ghy vijftich jaren
In dees weerelts baren
Heylich hebt geleeft.
'k Wensch dat den Heer, U langhen tijdt wil spaeren,
'k Wensch dat U bewaeren
Wil, die 't leven geeft.
'k Wensch dat die geen, die zijn des Heeren Volck,
Behouden mogen U, die zijt des Heeren Tolck.
5. 't Sal groot geluck, Godts Gemeente wesen
Is dat Ghy langen by haer blijft:
't Is veel dat Ghy kent haer' ziel genesen,
't Is veel dat Ghy haer soo gerijst.
O stareken Steen! wat is U Godt wel schuldich,
U, die soo sorghvuldich
Voor sijn Schapen draeft!
U, die gheensins geweest zijt stuur of duldich,
Maer in all's verduldich
Hebt voor hem geslaeft!
Wat voor een kroon, sal U in 's Hemels Throon
Vergelden Godt den Heer, Mariaes lieven Soon?
6. Ey! reyst niet wech, reyst niet na die Landen,
Waer oogh aen oogh Ghy Godt sult sien:
Of laet my eerst uw' eerwaerde handen
| |
[pagina 124]
| |
Kussen; laet my die eer geschie'n.
Ey! reyst niet wech, Bewaerder van de zielen!
Voor dat ick koom knielen
Voor uw' waerdigheyt.
Och of uw' volck, en wy, u langh behielen!
Laet ons om u krielen
Mer eerbiedigheyt!
Ghy zijt dit waerd, Godts alderliefsten vriendt!
Die twintich jaer en vijf den Outaer hebt gedient.
7. O Priester Godts! zijt doch my gedachtich,
Als aen den Outaer Ghy sult staen:
Bidt doch ons' Heer, en ons' Godt Almachtich,
Dat hy my wil van sond' ontslaen.
Ick twijfel niet, of Ghy sult dat volbrengen;
Ghy sult niet gehengen
Dat in sond' ick blijf.
O! Ghy sult my verlossen van die Krengen,
Die met sondens-strengen
Swermen om mijn lijf.
Vaert wel, mijn Heer! en weest van my gegroet,
En 't geen ick heb met ernst van u versocht, dat doet.
Ita amicissimo suo applaudit. G.D.S. Age, vincis. |
|