Den singende swaen

Een Ander.

Stem: Als 't begint.

Tyt.   O Coridon neemt acht,

En is 't niet midder-nacht?

Cor.   Jae 't Tyter; en 't schijnt

[p. 541]

 

 

dagh te zijn,

 

En daer en loopt gheen Maen

 

In 's Hemels blaeuwe baen,

 

't Is anders als het plagh te zijn.

 

Siet wat een wonder licht,

 

Dat hier in ons gesicht,

 

Uyt 't Oosten aen komt swieren.

 

O Coridon ick gae.

 

O Tytere, 't is schae

 

Te la-ten staen ons' Dieren.

 

Siet.

 

Engel.      2. O Herderkens blijft staen,

 

Ick ben noch Son, noch Maen;

 

Uyt my yet nieuws te hooren is.

 

In dese donck're nacht

 

Den Heyland langh verwacht,

 

Tot uwer luck gebooren is;

 

In 't Bethlemytsche stal

 

Is God den Heer van all'

 

In luurkens teer gewonden;

 

De Kribbe is sijn throon,

 

Daer in leydt Godes Soon

 

Als 't armste kind gebonden.

 

Corid.      3. O Tytere, is 't wegh?

 

Och siet waer ick hier legh!

[p. 542]

 

Hoe mach 't met onse schapen zijn?

 

Ach! souder wel een Lam

 

Versmacht zijn van de vlam?

 

Of soude sy te slapen zijn?

 

Sa, willen wy niet heên

 

Gaen vlijtich op de been

 

Den Heer in Bethlem soecken?

 

Tyter.   Wat brengen wy aen 't kind?

 

Corid.   Niet beter lieven vrind,

 

Als melck, en soete koecken.

 

Tyter.      4. Ick wou wel om een deuyt

 

Dat ick hier hadt mijn Fleuyt,

 

Ach! dat ick die nu 't huys liet staen.

 

Och Cloris loopt toch ras,

 

En haeltze uyt mijn tas;

 

Dan sullen fluxs wy heenen gaen.

 

Wy sullen voor het Kind

 

(Dat ons dus teer bemint)

 

Een Welkoom-lietje singen.

 

Wy sullen met ons all'

 

In 't midden van den stal

 

Rondt om sijn Kribbe springen.

 

5. O Coridon treedt in:

 

Corid.   Of ick hier niet en vin

 

Vuyr, kraemvrou, wieg, welck 't ons verklaert?

 

Ick sie niet als een Maeght:

 

Tyter.   Nochtans eens dese vraeght,

 

Is nergens hier geen Kind gebaert?

 

Maria.   O Herderkens, 't is hier;

 

Sus, sus, maeckt geen getier:

 

Wie heeft u hier gesonden?

 

Tyter.   Den Engel uyt de lucht,

 

Die sey 't ons metter vlucht.

 

Maria.   't Is waer, g' hebt kind gevonden.

 

Corid.      6. Och siet eens wat hier leyt.

 

Tyter.   't Is volgens het bescheyt

 

Dat ons geseyt wiert op het veld.

 

Uw' ledekens zijn stijf,

[p. 543]

 

Sy hebben geen gerijf,

 

Van kouwe zijnze gantsch ontstelt.

 

Nochtans met oogh, en mond

 

Toont Hy of Hy ons kondt;

 

Sijn handekens ons streelen.

 

Corid.   Neemt ras uw' Fleuyt en Veel,

 

Ick stel tot zangh mijn keel,

 

'k Zal singen, wilt ghy speelen.

 

7. O Kindekens, Ghy dwaelt,

 

Hoe zijt Ghy dus gefaelt,

 

Wie heeft U aengedaen dit leet?

 

Terwijl de kouw zoo bijt,

 

Terwijl de wind zoo snijt

 

Wie jaeght U uyt dus sonder kleed?

 

Komt, Sions Dochters, komt,

 

Van rijckdom hoogh beromt,

 

Wilt hier wat rijckdoms stieren:

 

Van kouw uw' Koningh heeft,

 

Hem van u kleed wat geeft,

 

Die naeckt leyt hy twee Dieren.

 

8. Komt toch ô Lente soet,

 

Gaet uwen God te moet,

 

Hier leydt den Meester van den tijd.

 

Klimt Sonneken in 't hoogh,

 

Dat door u gulde oogh

 

Van hier de kouwe Winter vlijdt.

 

Slaet vogelkens geluyt,

 

En vought u by my fluyt,

 

Ach! hoort ghy 't Kind niet schreyen?

 

'k Wou all' het kruyd, en blom

 

Op Jesus Kribbe klom,

 

En Hem dus quam vermeyen.

 

9. Al leght Ghy hier nu bloot,

 

Uw' macht is even groot,

 

De Lucht blijft noch uw' galery.

 

Al leght Ghy in het stof,

 

Den heuvel blijft u hof,

 

'   't Gesterrent uw' Tapitsery.

[p. 544]

 

Want waer Ghy, Heer, mooght gaen,

 

Of leggen, ofte staen,

 

't Is 't werck van uwe handen.

 

Wy bidden U, ontbiedt

 

Ons, na dit aerds verdriet,

 

Tot 's hemelrijcks waranden.