Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem:
| |
[pagina 433]
| |
 waerde
By God, en by ons all':
Die Goods aenschijn
Aenschouwt, wien eertijds baerden
Maria in het stal:
Ick uw' lof nu sal
Tot uwer eer verhaelen:
Maeckt dat ick op-recht dat doe,
En niet en koom te dwaelen.
Ick uw' lof.
2. G'lijck eene roos
Uyt doornen voort komt spruyten,
Soo komt, Martyn, Ghy voort
Uyt Ouders boos,
Van God vervreemt als guyten,
Soo als wy hebben g'hoort,
Die des Heeren Woord,
Ja God oock niet en achten,
Die 't Geloof, en Christum oock
Vyleynichlijck belachten.
3. Maer Ghy uw' sin
Op God van joncx-been stelden,
Ghy ginght na Christus Kerck.
Dit was 't begin,
En oorsaeck, dat U quelden
Uw' Ouders, die dit werck
| |
[pagina 434]
| |
Haeten (soo ick merck)
Sy wilden niet gedoogen,
Dat Ghy wierdt een Christe-mensch,
Of dat G' hadt God voor oogen.
4. U Vader heeft,
Martyn! U vast gebonden
Om Christus uwen Heer,
Die altijdt leeft,
En die der sonden wonden
Geneest met groot begeer.
U, en kon noch eer,
Noch schand', noch boey bewegen,
Dat Ghy liet des Heeren Wet;
Ghy stondt uw' Vader tegen.
5. 't Welck als hy sach,
Soo heeft hy U gedwongen
Te worden een Soldaet.
Martine; ach!
Hoe hebt Ghy toen gevrongen
Uw' handen in dien staet!
God quam U te baet,
Hy heeft U niet verlaten,
Noch Ghy oock niet uwen God,
Ghy liet de werelt praten.
6. Ghy hebt geleyt
In 't veld een Monnicx leven,
Ghy had gheen Krijghs-mans aerd.
Gheen quaedt bescheyt
Hebt G' oyt, Martyn, gegeven,
Sachtmoedigh seer Ghy waert.
Ghy waert seer meewaerd
Met die armoede leven,
G'lijck als bleek te Amiëns,
En in meer and're steden,
7. Ghy hebt het geld,
't Welck U tot gaegje streckten,
Aen d' armen uytgekeert.
Ghy waert een held
| |
[pagina 435]
| |
Die God tot U verweckten;
Wien Christus heeft ge-eert,
Die sich heeft gekeert
Tot d' Eng'len, en gesproocken,
,, Dees heeft my hier mee bekleedt,
Gheen liefd' heeft Hem onbroocken.
8. Martyn! Ghy hadt
In twee gedeelt' gesneden
Uw' Mantel met het swaert,
Als Aelmoes badt
Met vyerige gebeden,
Een man met noodt beswaert,
Ghy hebt hem bewaert
Met kleedingh van de kouwe,
Die heel fel was op dien tijd,
Door U wierdt hy behouwen.
9. Maer als 't was nacht,
Is d' Heer tot U gekomen
Met sijnder Eng'len schaer;
En heeft gejacht
(G'lijck Hy hadt voorgenomen)
Het Kleed te toonen Haer:
En Hy sey, siet daer
De Mantel is, waer mede
Marten in dees felle kouw
Bedeckt heeft mijn leden.
10. Ghy waert verheught,
(Maer G' hebt U niet verheven)
Door die gewenste groet:
Uw' wond're deughd
Dee all' de Duyvels beven,
En vluchten metter spoed.
Dit gaf U een moed
Dat Ghy soudt Christum volgen,
En dat Gh' U begeven soudt
Uyt deses werelts golven.Ga naar voetnoot+
11. Martyn! Ghy docht
Den krijch te laten varen,
| |
[pagina 436]
| |
Ghy waert daer toe bereydt,
G' hebt oock volbrocht
Om uwe ziels bewaren
Met treffelijck beleyd:
Want Ghy hebt geseyt
Gelieft toch pas te geven,
Aen my, Keyser Juliaen,
My staet niet aen dit leven.
12. Ick dienen moet
Den Heer van alle machten,
Die my geschapen heeft;
Van Wien al 't goet
Staet altijd te verwachten;
Want Hy is 't die 't all' geeft.
Fy! Martyn, Ghy beeft
Voor uwe Vyands handen,
Sey den Keyser, sijnen Heer;
Fy! 't is U eeuw'ge schande.
13. Martyn sprack vroom,
En sey, gelieft te prouven
Mijn groote vroomigheyd,
Gheensins ick schroom,
Wilt, Keyser, niet vertouven,
My tot den Vyand leydt.
Wat dient langh verbeydt?
Ick sal met Christi teycken,
Dat 's met 't Kruys, niet met geweer,
Den Vyand doen verbleycken.
14. Siet op dit woord
Wierdt Maerten vast gehouden,
Uyt last van Juliaen,
Wie heeft gehoort,
Dat wie op God betrouden
Het qualijck is vergaen?
Marten heeft gestaen
Op God, met vast betrouwen,
Dat Hy sich sou bystand doen;
Op Hem Hy vast moch bouwen.
| |
[pagina 437]
| |
15. Den dach nu was
Gekomen, dat beginnen
Martinus sou den slach.
Maer God heeft ras
Verandert hart en sinnen
Des Vyands, op dien dagh.
Want een yder sach
Dat daer Gesanten quamen,
Uytgesonden om de vree,
Die sy oock met haer namen.
16. Het werden vre'e,
Daer wierdt gheen bloed vergoten,
Elck-een was seer verblijdt.
Martyn wierdt dree
Van sijnen band ontsloten,
Want 't was een blijden tijd.
Ja elck-een belijdt,
Dat Marten heeft verkregen
Vrede door sijn heyligheyd:
Dit werden niet verswegen.
17. Toen is Martyn
Van Juliaen gescheyden,
En dienden sijnen God,
Sijn Medicijn,
Sijn Heyl, die Hem bereyden
Een vry volmaeckter lot.
Hy heeft Goods gebod
In alles na-gekomen,
Tot dat in des Hemels hof
God Hem heeft opgenomen.
18. Martyn! Ghy sit
By God nu hoogh verheven,
Bevrijdt van alle nood:
Ick bidd' U, bidt
Dat ick het eeuwigh leven,
Ontfangh na mijne dood.
Ach! ick ben ontbloot
('t Welck my berouwt) van deughden.
| |
[pagina 438]
| |
Och of ick verkrijgen mocht
Door U des Hemels vreughden!
|
|
