Den singende swaen

Een Ander.

Stem:
La Ducesse. Ofte:
Hoe soet is 't als men 't minne-vier.

't IS nu de Feest van Sint Michiel,
O lieven mensch! 't behoort dat wy Hem eeren,
En ons verneeren
Met-ter lijf, en ziel.
Want Hy het hooft is van all' Godes Eng'len;
Dies laten wy ons' stemme gaen vermeng'len:
En te-gen Satans keffen,
Sijne groote eer
Met stem en snaar

[p. 371]

 

 

verheffen

 

Daeg'lijcx meer en meer.

 

Och! laten wy Hem loven,

 

Want soo doen de Eng'len boven;

 

Sy sin-gen sij-ne lof //

 

In 's hemels hooge hof.

 

Sy singen.

 

2. Sint Michaël! ick doe mijn groet

 

Aen U, O Prins! met ne'er-gebogen leden,

 

Met fiere zeden,

 

En met bly gemoed:

 

Want Ghy den slagh aen Satan heb gegeven,

 

G' hebt, uyt des hemels Hof, den Draeck verdreven,

 

Dien Draeck die my komt quellen,

 

Die mijn leet verwijt,

 

Die met sijn me'e-gesellen

 

Mijne ziel bestrijdt.

 

Ick heb, door U, daer tegen

 

Bystandt ende hulp verkregen,

 

En 's herten vree en peys //

 

Soo menigh duysend reys.

 

3. Ghy zijt van God den Heer gestelt,

 

Om nae de dood ons' zielen te ontfangen,

 

En Hem te langen

 

Als sijn Opper-Held.

 

Ick hoop door uw' gebeden te verkrijgen,

 

Dat nimmermeer den Draeck my sal bedrijgen.

[p. 372]

 

Och of des hemels Koningh

 

Mijne ziel ontfingh,

 

Door U in 's hemels wooningh,

 

Wat was dit een dingh!

 

Wy songen Gaudeamus,

 

Et Te Deum Collandamus:

 

Och of dit hooge lot //

 

My schonck den hooghsten God!