Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem: Phyllis komt u buygen.
MEnschen komt aenloopen,
Komt met groote hoopen,
't Is de moeyten waerd.
Wilt nae
| |
[pagina 283]
| |
Romen heenen gaen,
Ghy sult daer yet wonders hooren,
Waerdigh om te hooren aen.
Wilt nae.
2. Ghy sult daer aenschouwen,
't Welck ghy sult onthouwen
All' u leven langh.
Vraeght na d' Heer Euphemiaen,
Die sal u dit wonder seggen,
't Welck de Sonn' noyt sagh, noch Maen.
3. Desen was een Vader,
En een groot weldader
Van de arme luy.
Hy had maer een eenigh kind
't Welck Alexius hy noemden,
Wien hy had met liefd' gesint.
4. 't Was een Soon vol deughden,
't Was een Soon vol vreughden
Na den lijf, en ziel.
Hy nam soo sijn study waer,
Dat Hy yder gingh te boven;
't Is niet als te openbaer.
5. Als dees Soon sou trouwen
Aen een pronck der Vrouwen,
Van des Koninghs bloed:
Ja als Hy getrouwt haer had,
Is Hy heymelijck vertrocken
's Nachts daer-aen, nae 'n and're Stad.
6. 't Huysgesin beweenden
Sijn vertreck, en steenden
Met een diep gesucht.
Hy was na Edessen toe,
Nergens konnen sy Hem vinden,
Sy Hem sochten 'k weet niet hoe.
| |
[pagina 284]
| |
7. Jaren thien en seven
Is Hy daer gebleven
Als een Bedelaer:
Voor den Tempel Hy daer sat
Tot dat door des Heeren Moeder
Wierdt gemelt dit eed'le Vat.
8. Toen is Hy vertroecken,
Hy gingh omme soecken
Na een ander plaets.
Sijne groot' ootmoedigheyd
Heeft van daer Hem doen vertrecken;
Siet eens aen sijn Heyligheyd.
9. Toen is Hy gekomen
Wederom te Romen,
Door een groot tempeest:
Waer als Hy sijn Vader sagh
(Die Alexium niet kenden)
Wenschten Hy hem goeden dagh.
10. Hy heeft hem gebeden,
Met gebogen leden,
Om een Alemoes.
En siet! Hy verkregen heeft
In sijn 's Vaders huys een wooningh,
Waer Hy arm'lijck heeft geleeft.
11. Daegh'lijcks Hy aenschouden,
Die haer seer benouden
Over sijn vertreck.
Hy aen haer bleef onbekent
Tot dat is Alex' gekomen
Tot sijn 's levens saligh end.
12. Toen heeft sijne Moeder
Hem aenkent, en Voeder,
En sijn lieve Vrouw.
Uyt het schrift van sijne hand
(Waer sijn Stam was in geschreven)
Wierdt aenkent dees grooten Sant.
13. Och wie sal ons seggen,
Wie sal ons uytleggen
| |
[pagina 285]
| |
Haer bedruckt gemoed!
't Welcken is geweest verheught
Als van hoogh sy hoorden roepen,
Dat Hy was in 's Hemels vreughd.
14. Alle die dit sagen,
Hadden groot behagen
In dit Godd'lijck werck.
Dese woorden uyt de wolck,
Alex is by God geseten,
Hoorden Keyser, Paus, en 't Volck.
15. Och of wy oock quamen,
Ende U vernamen
In des hemels hof!
Dat sou zijn ons hooghste vreughd.
Sint Alexi! wilt toch bidden
Dat wy eeuwigh zijn verheughdt.
16. Siet! wy nederknielen,
Ende wy ons' zielen
Dragen op aen U.
Ey! gewaerdight van de Hell'
Onse zielen te bevrijden.
Vaert, Alexi! eeuwigh wel.
|
|